Prettige cozy crime met een vleugje mysterie
[Recensie] Isa Winter is trots op haar voortuintje vol prachtige bloemen. Wanneer ze op een ochtend ziet dat er enkele bloemen zijn afgeknakt, stormt ze kwaad naar buiten. Tot haar verbazing ontdekt ze een mannenbeen tussen haar bloemenperk. Als ze beter kijkt ziet ze zelfs een volledig lichaam. Samen met haar nieuwe buurman roept ze de politie erbij. Ze kan het echter niet nalaten om samen met haar beste vriendin en buurman de zaak zelf te onderzoeken. Wie is deze man en waarom werd hij net in haar bloemenperk vermoord?
De cover van Moordboeket is kleurrijk met een leuke illustratie, die perfect past bij het verhaal. Je ziet namelijk een been in een tuin met bloemen liggen. Dat is ook letterlijk de start van deze cosy crime. Ook de ondertitel is duidelijk: “Wat als je een been in je voortuin vindt?” Maar let op, laat je niet op het verkeerde been zetten, want dat zou zeker wel eens kunnen.
Plotwendingen
Het concept van dit verhaal is goed gevonden en levert een fijne en originele plot op. In hoofdzaak draait het rond de moord op een voor ons nog onbekende man, maar deze moordzaak wordt erg luchtig uitgewerkt. Met veel humor doorheen de verhaallijn. Dat is het voordeel van dit moordmysterie, het maakt het allemaal net iets minder serieus. Maar daarom ben je niet minder nieuwsgierig naar hoe alles afloopt en is er meer dan voldoende spanning om je aan je e-reader te kluisteren. Zeker met de onverwachte plotwendingen die enkele keren opduiken in het verhaal.
Gewoontes
Het hoofpersonage is de 62-jarige Isa Winter die er elke ochtend een vaste routine op aanhoudt. Deze gewoontes zijn nog belangrijker geworden na de dood van haar man Walter. Een daarvan is koffiedrinken en kijken naar haar bloemenperk waar ze dol op is. Verder is Isa slim en vastberaden. Een bijzonder personage dus, die door gewoon haarzelf te zijn het verhaal al iets extra’s geeft. Ook de andere personages, zoals de nieuwe en knappe buurman van Isa, zijn goed uitgewerkt met elk hun eigen unieke karakter. Het valt op dat de drie belangrijkste personages allen zestigplussers zijn. Dat is niet iets wat je vaak ziet. Dus zeker wel een pluspunt.
Mara Collins’ schrijfstijl sluit perfect aan bij deze cosy crime. Moordboeket leest prettig, vlot en ongedwongen. De onderlinge dialogen tussen de personages worden steeds levendiger naarmate het verhaal vordert. En ook het oog voor detail mag niet worden vergeten. De korte hoofdstukken maken dat je door het verhaal vliegt, en je het dan ook in no-time uit hebt. Het is eens iets anders, een moordverhaal met een goede portie humor erin. Verwacht dus niets super serieus, maar geniet gewoon van dit vermakelijke verhaal.
—
Ook verschenen op Boeken-cast
