In deze buurtthriller is de dood nergens ver weg
[Recensie] Moordende hitte gaat over een groepje buurvrouwen die in een hete zomer een grote beleeftuin willen opstarten. Na korte tijd blijkt het veel duurder te zijn dan ze hadden verwacht en organiseren daarom een fair op die tuin om geld in te zamelen. Deze fair valt echter verschrikkelijk in het water en is daardoor geen succes.
Allerlei andere zaken uit het leven van deze buurvrouwen worden levendig beschreven, zoals hoe zij met elkaar omgaan en regelmatig bij elkaar buurten. Ze leven echt samen. Er zijn ook spannende relatieperikelen en de dood is nooit ver weg.
Eerdere ongelukjes
Het thrillerelement komt pas aan het eind ter sprake, hoewel er ook geheimen zijn over eerdere ‘ongelukjes’. Het verhaal loopt soepel, de gebeurtenissen verlopen logisch in volgorde. Het speelt zich af gedurende een warme zomer in de straat ’t Netelhof. De stad of dorp waar dit ligt is niet bekend. Leuk is dat Netelhof wellicht verwijst naar ‘netelige situatie’. Dat pas goed bij het verhaal.
Waarover de heftige proloog gaat is volstrekt onduidelijk, maar maakt het boek niet minder fraai. Moordende hitte is verdeeld in twee delen: ‘Broeien’ en ‘Branden’. In ieder hoofdstuk staat een van de buurvrouwen centraal. De ruimte waarin het verhaal zich afspeelt is niet heel groot, het gaat vooral over de buurt en de belevingstuin, maar het boek is voldoende dynamisch om het interessant te maken, en inleefbaar.
Moordende hitte bouwt de spanning steeds een stukje verder op. Uit de ene gebeurtenis volgt de andere, nog walgelijker dan de eerste. Dat mensen zo ver kunnen gaan als in dit verhaal grijpt de lezer bij de strot. Het gebeurt niet in veel thrillers dat de echte moord waar het om draait pas aan het eind van het verhaal plaatsvindt. In het begin kabbelt Moordende hitte voort als een feelgood-boek waarin de dagelijkse dingetjes prettig zijn en de boventoon voeren, zeer toegankelijk geschreven.
Krasjes in het imago
Alle hoofdpersonen staan in de derde persoon enkelvoud en worden dus van een afstandje bekeken door de verteller, die over ze schrijft alsof zij meer over hen weet dan zijzelf. Moordende hitte past goed in een tijdgeest waarin mensen groen willen leven en sociaal willen werken, zoals om lokaal voedsel te produceren.
De personages lijk aanvankelijk heel gewoon, maar gaandeweg gaat de lezer krasjes zien in het imago hun mensen. Moordende hitte is zeker het lezen waard voor personen die houden van het schone en het bijzondere van het alledaagse.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
