Never felt so low
Nooit gedacht dat een boek mij in een leesdip kon duwen. Nooit gedacht dat ik drie maanden geen boek zou lezen. Nooit van Ken Follett kan alles.
Ken Follett behoort tot mijn persoonlijk favoriete auteurs. Zijn Kingsbridge-serie is mijn grote favoriet. Zijn boeken zijn steevast dik en vervelen geen moment. Na enkele pagina’s lezen maak je deel uit van het verhaal nadat je kort daarvoor in deze andere wereld bent beland.
In Nooit gaan we minder terug in de tijd, de Kingsbridge serie gaat over de bouw van kathedralen en de tijd van edelen en de burgerij, maar maken we zelfs een kleine tijdsprong voorwaarts. Een wereldtoneel in een tijdsbeeld dat gevoelsmatig een president of twee na Joe Biden ligt.
China is een wereldmacht geworden om rekening mee te houden. Niet langer vooral toonaangevend in het versturen van goedkope artikelen in grote zeecontainers naar het Westen maar als toonaangevend leider van de moderne politieke en economische wereld.
Er zijn geen spanningen die lijken op die uit de koude oorlog. Ieder continent en ieder land heeft zijn eigen binnenlandse beslommeringen en er liggen gevoeligheden die vergelijkbaar zijn aan die van ons eigen politieke toneel rond 2019. Geen Corona-virus en wel de wereld waarin de grootmachten op zoek zijn naar een bondgenootschap met de strategisch gelegen buurlanden.
Ken Follett heeft niet geweten dat hij een boek schreef dat qua inhoud zo actueel zou worden. Rusland en Oekraïne heten in dit geval China en Zuid-Korea.
Ken Follett schrijft in zijn voorwoord dat hij op zoek is naar een verhaal dat een spiegel toont van het verleden. De Eerste Wereldoorlog was een oorlog die niemand wilde en waarbij een samenloop van relatief kleine gebeurtenissen, uiteindelijk catastrofale gevolgen bleek te krijgen. Dat werkte hij vervolgens verder uit.
Personages vanuit alle hoeken van de wereld spelen een rol in dit magistrale epos. Verhaallijnen, intriges, romances, cultuurverschillen, geheime dienst operaties, oorlogshandelingen, conflicten en spanning.
In Nooit zit zogezegd alles.
Waarom dan een leesdip, vraagt u zich ongetwijfeld af. Het was niet alleen te wijten aan dit fenomenale boek. Ik heb ruim vijf jaar op bed gelegen met rug en mobiliteitsproblemen. In 2021 heb ik een intern revalidatietraject genoten waarna ik een aantal dingen beter kan dan voorheen. En daar geniet ik volop van. En daar is een nuance in ontstaan. Na enkele maanden realiseerde ik mij dat de euforie rondom de verbeteringen, de acceptatie van de blijvende beperkingen in de schaduw had gezet. En ook dat deel verdient aandacht en tijd. Kortom: een mentale uitdaging.
Resultaatgericht als ik ben, wilde ik wel mijn leesverplichtingen nakomen richting Perfecte Buren, auteurs en uitgevers.
Nooit was zo’n fantastisch boek dat ik in vertwijfeling belandde, over de gecreëerde overtuiging dat ik nooit meer een beter boek zou kunnen lezen. Ik had mijn zoektocht naar het ultieme boek voltooid. Alles dat ik in een boek zoek, vond ik in Nooit. Ik las de eerste zinnen van een volgend boek en daar was hij: mijn leesdip. Van Defcon 5 naar Defcon 1.
Gelukkig heelt de tijd de meeste wonden. En lees ik inmiddels weer met toenemend plezier. Nooit zal ik dit meesterwerk van Ken Follett vergeten. De wereld zal na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde zijn. Ik hoop op een vreedzame oplossing in het Rusland versus Oekraïne conflict.
Met veel liefde geef ik vijf sterren en raad iedereen aan dit boek te lezen.
Persoonlijke songtekst:
‘Takes too much time to sort things out
Takes too much love to live without
Need so much faith to walk about
Need so much hope to even cope with all this doubt
Cause every time I begin to wonder
What keeps pushing me so hard that I can’t stop
It’s like a drug that makes me ponder
Guess I’ll never make it back to the top’
(Lowe – ‘Never felt so low’)
—
