Leven met een narcistische partner
[Recensie] Stefanie Kruizinga weet als geen ander dat iedereen slachtoffer kan worden van (narcistisch) misbruik en huiselijk geweld. Ze is ervaringsdeskundige; geen titel overigens waar je blij mee bent. Toch wil Kruizinga haar verhaal met de buitenwereld delen. Om hen, die in een soortgelijke situatie zitten of gezeten hebben, te steunen en hen te laten weten dat ze ‘niet alleen zijn’. Maar ook om taboes te doorbreken. Taboes in de zin van ‘waarom blijf je dan?’, ‘waarom pik je het allemaal? en soortgelijke uitingen van onbegrip.
“Steeds vaker heb ik het idee dat dingen niet kloppen. Maar er zijn ook goede momenten. We hebben hele hoge pieken en hele diepe dalen. Was het maar altijd slecht, dan was ik allang weg geweest, maar de goede momenten houden mij nog hier.”
Met Onder mijn huid vertelt Kruizinga het verhaal van hoofdpersonage Lotte, maar tegelijkertijd ook deels haar eigen verhaal. Het legt bloot hoe het geweld bijna ongemerkt haar relatie insluipt en hoe ze binnen no time klem komt te zitten in een web van leugens en manipulatie. De schade die wordt aangericht is niet te overzien en op sommige vlakken onherstelbaar.
Kruizinga heeft haar boek in eigen beheer en ongeredigeerd op de markt gebracht. Het bevat derhalve de nodige taal- en stijlfouten, maar dat neemt niet weg dat het verhaal keihard binnenkomt. Juist omdat de auteur heeft gekozen voor de fictieve vorm is het uiterst aangrijpend en snapt zelfs de meest hardnekkige criticaster hoe het zover heeft kunnen komen. De emoties, de pijn en de verwarring zijn puur en rauw in woorden gevat en Kruizinga spaart ook haar hoofdpersonage niet. Juist die transparante eerlijkheid maakt zoveel duidelijk.
“Ik weet uit ervaring hoe overtuigend hij kan zijn. Ik weet hoe hij te werk gaat, hoe charmant hij kan zijn. Ik geloofde zijn verhalen in het begin ook. Wat als ze het niet zien? Het idee alleen al bezorgt mij een bonkende migraine.”
Onder mijn huid gaat primair over het leven met een narcistische partner, maar ook over (zelf)liefde, overleven en uiteindelijk de kracht vinden om voor jezelf te kiezen.
“Verstandelijk beredeneerd weet ik dat ik mag stoppen met boos zijn op mijzelf, dat ik mezelf mag vergeven. Ik weet inmiddels dat ik deze relatie kan vergelijken met een verslaving.”
Kortom, Onder mijn huid is weliswaar geen literair hoogstandje, zoals Kruizinga zelf ook desgevraagd zegt, maar het is wel degelijk een boek met een boodschap. Zelf hoopt ze dat haar boek veroorzaakt dat er (meer) begrip komt voor mensen (dikwijls vrouwen) die het slachtoffer zijn van een narcistische partner en (te) lang in een relatie blijven hangen in de hoop op betere tijden. Ook hoopt zij dat men gaat inzien dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen enorme schade kunnen aanrichten.
Heb je zelf te maken (gehad) met een narcistische partner of wil je er meer over weten? Dan is Onder mijn huid werkelijk een aanrader.
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
