Je verveelt je als lezer geen moment
[Recensie] Ex-militair Sam de Wild accepteert een rol als huurling om de aanwezigheid van stropers in het Krugerpark in Zuid-Afrika te kunnen reduceren en voorkomen. Zijn ontslag bij defensie is voor onderzoeksjournalist Sofie Lafleur reden voor onderzoek dat uiteindelijk ook richting Johannesburg leidt. Een kleine driehonderd pagina’s vol actie komen hier in Zuid-Afrika tot een daverend slot.
Opgejaagd wild oogt als een echt testosteronboek. Een omslag in camouflagekleuren met een afbeelding van een militair met een automatisch wapen laat aan de verwachtingen weinig onduidelijkheden over. Ook het woord ‘actiethriller’ op de omslag, ondersteunt hierin. En de omslag dekt de lading volledig. Dat is mooi.
Het is spannend en het is vol vaart geschreven. Verhaallijnen lopen uit elkaar en komen weer samen. Niet door netjes in te voegen. De verhaallijnen komen samen zoals het verkeer in Zuid-Afrika wordt beschreven; volgens het recht van de sterkste. En dat is enerzijds bijzonder verrassend en anderzijds levert dit soms ook een ‘bumpy ride’ op. De auteur heeft zoveel te vertellen dat je als lezer geen moment rust krijgt. Als een nieuw deel in de ‘Die hard’ filmreeks met Bruce Willis, beland je van de ene actiescène in de volgende. Met veel kogels, vuisten en spierbundels. En een held die iedere benarde situatie het hoofd weet te bieden, al is het niet zonder kleerscheuren. En soms ‘over the top’ is.
Voor het eerste deel van het boek wordt veel tijd genomen om het personage Sam de Wild neer te zetten. Een type ‘ruwe bolster, ruwe pit’. Geen sympathiek persoon. En dat is bijzonder goed gedaan door de auteur. Het teruggekeerde karakter Sofie Lafleur uit eerdere boeken, beweegt aan de zijlijn mee met het verhaal maar haar rol is qua bijdrage in dit deel te verwaarlozen. De tweede helft schakelen we over naar een nog hoger tempo met heel veel versnellingen en bovenal actie. Hier maken we kennis met een aantal nieuwe en interessante personages. Deze hadden een groter aandeel in het verhaal mogen hebben.
De bijdrage van Sofie wordt zo laat verhoogd dat deze in totaliteit niet al te groot is. Zij krijgt qua onderzoek de ontbrekende puzzelstukjes wel erg gemakkelijk in haar schoot geworpen. Ook al is ervoor gekozen de goeden en de slechten in het verhaal snel te definiëren, de ontknoping blijft spannend en verrassend tot het laatste moment, mede gesteund door de uitstekende research die de auteur voor zijn locaties in het verhaal heeft gedaan. De naam in het verhaal voor een olifant in het Krugerpark lijkt niet zomaar gekozen. Shaka werkt momenteel mee aan een fokprogramma en is vanuit het park tijdelijk overgebracht naar de dierentuin in Bristol.
Het verhaal is wanneer je van actiethrillers houdt, het waard om te lezen. Ook de titel verdient een pluim omdat hij voor meerdere uitleg vatbaar is. De helaas aanwezige hikken in de tekst van mijn leesexemplaar en hier en daar een open eindje in het knooppunt aan verhaallijnen zorgen voor een ‘er-had-meer-ingezeten’ gevoel.
Er is echter ook volop ruimte voor opbouw van de aversie tegen bepaalde personages en voor onverwachte schokkende gebeurtenissen. Je verveelt je als lezer geen moment en dat maakt je nieuwsgierig naar hoe het gaat aflopen. Wat mij persoonlijk aansprak zijn de verwijzingen naar de muziek van Queen, het natuurbeschermende deel ter voorkoming van stroperij en aandacht voor de zinloze moord op olifanten. Ik geef dit boek derhalve tweeënhalve ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
