Ultieme rocksong is 50 jaar jong
Sommige nummers gaan al een leven lang mee en Radar Love van de Golden Earring is zo’n nummer. Om het vijftigjarig bestaan van dit nummer te vieren is er een heuse biografie van de ultimate drivin’ song uitgekomen. Auteur Patrick Orriëns onderzoekt al sinds 1993 de levensloop van Radar Love en is de samensteller van een website over het nummer. Die vindt u hier. Hij schreef het boek samen met Cees van Rutten, Jan Sander en Maarten Steenmeijer die allemaal hun eigen connectie met de band hebben.
Het boekt telt goed 240 pagina’s, is van het formaat kleine kofietafel en biedt veel fotowerk en u moet een beetje uit de voeten kunnen met QR-codes, maar dan kunt u ook aan de bak. Ik wist niet helemaal of zo’n boek nu iets kon toevoegen aan mijn beleving van dit nummer. Ik heb het zo vaak gehoord, ken de tekst uit het hoofd en heb het de band live horen spelen dus brengt dit boek iets extra’s? Ja hoor, ik heb zowaar bijgeleerd en heb mij er prima mee vermaakt.
Nu begint de geschiedenis van Radar Love in 1973 en het is een sterke zet om het boek te openen met een voorwoord van deejay Felix Meurders. Hij besprak het nummer in die tijd voor Muziekkrant OOR, was niet onverdeeld positief en vertelt er nu over:
“De meest gewraakte zin uit mijn recensie luidt: ‘Hiermee zal de Earring het door hen zo begeerde Engeland niet veroveren.’ Haha, geen succes in Engeland, Meurders? Een succes over de hele wereld. Na wiet en stroopwafels is Golden Earring ondertussen het grootste exportproduct dat Nederland de wereld heeft gegeven.”
Het nummer is naar verluidt ontstaan aan het Noordeinde in Den Haag, waar Barry Hay destijds woonde. Hij bleef thuis aan een tekst schrijven terwijl zijn vrienden gingen stappen. Er moest iets gebeuren, de Earring had een hit nodig want die doorbraak was gewenst. George Kooymans zei zelfs dat het voortbestaan van de groep in het geding was:
“We zijn nu al zoveel jaar bezig met dezelfde gedachte, dat ’t naar mijn gevoel geen zin meer heeft om door te gaan zonder doorbraak in Engeland. (…) Ik zie mezelf Duitsland en Holland niet meer avond aan avond bespelen. Als ’t niet lukt, hou ik ermee op.”
Maar Barry Hay komt met een briljante tekst en Kooymans schrijft er de muziek bij. Zij staan als auteurs vermeld maar er moet bij gezegd worden dat Rinus Gerritsen met zijn bas en Cesar Zuiderwijk op drums minstens even belangrijke bijdragen aan het nummer hebben geleverd. Dat wordt mooi duidelijk in dit boek.
Ik vind de ontstaansgeschiedenis van Radar Love dan ook het meest interessante deel van dit boek. Zo kwam Gerritsen met het idee voor het beroemde basloopje waarvoor hij zich liet inspireren door de bas waarmee Baby Please Don’t Go opent van de groep Them. De shuffle van Zuiderwijk op de snaredrum haalde hij uit het nummer Highway Star van Deep Purple. Het is een techniek die hij hier uitlegt.
Over de tekst is ook genoeg te vertellen, zoals over Brenda Lee. Zij was een favoriete artieste van de moeder van Hay. Brenda Lee is coming on strong kan zowel op een nummer van haar slaan dat gedraaid wordt of haar specifieke nummer Coming On Strong. Verder heb ik eigenlijk nooit gehoord dat Barry Hay aan het mompelzingen is aan het begin van het liedje;
“Bij het intro ben ik een beetje aan het oefenen om de toonsoort te vinden. Ik zing iets van I’m driving, driving, driving. Het heeft de plaat gehaald!”
Ik heb ook nooit zo gelet op het blazersarrangement en het was mij ook nooit opgevallen dat er een gesproken versie van het couplet The radio’s playin’ some forgotten song achter de gezongen versie gemonteerd was. Even goed luisteren, maar onmiskenbaar aanwezig. Zo leer ik genoeg bij over een nummer dat ik overbekend achtte.
Verder bestaat een groot deel van het boek uit een tijdlijn van 1973 tot en met 2023. Daarin wordt u bijgepraat over een enorme verscheidenheid aan verschijningsvormen van dit nummer. U krijgt coverversies in allerlei talen te horen via de QR-codes, u hoort Little Richard de Golden Earring aankondigen in het NBC-programma The Midnight Special en u ziet reclames, films en series waarin het nummer voorkomt (jawel, ook Homer Simpson zingt het).
Grote groepen en artiesten als U2, R.E.M., Bryan Adams en Metallica spelen het maar u hoort ook een versie van James Last, een draaiorgeluitvoering, uitvoeringen bij Idols en The Voice, slechte disco-remakes, een religieuze versie én de niet te missen cultversie van The Space Lady, wiens zelfgemaakte cassettebandjes een collector’s item geworden zijn.
Alsof dat niet genoeg was leest u over Radar Love als bier, stropdas. zeep en bloem. Jawel, Radar Love is een klimplant met gele bloemen. Ook zijn er prijswinnende dieren naar het nummer vernoemd én heeft het drie maal in de ruimte geklonken, tot op Mars aan toe. Verder wordt er een (te beknopt) overzicht gegeven van boeken waarin het nummer een rol speelt, waaronder natuurlijk M-Train van Patti Smith waarin ik het zelf al was tegengekomen.
Het is een stortvloed aan informatie en achterin het boek zijn overzichten opgenomen van de commercials, speelfilms, tv-series én hitlijsten waarin Radar Love voorkomt. Ook is er een lijst van alle 844 coverversies die er tot nu toe bekend zijn met een QR-code voor de meest actuele lijst.
Om bij te blijven kunt u altijd terecht op de eerder genoemde website waarop de laatste ontwikkelingen over dit nummer bijgehouden worden. Die site is geautoriseerd door de bandleden zelf dus u bevindt zich daar in goed gezelschap.
—
Ook verschenen op Casakoen
