Een café als hart van een stad
Een geliefde barman.
Café Dorian is een roman over een man en zijn café. Het is een loflied op het buurtcafé. Het verhaal speelt zich af in een buitenlandse stad, waarschijnlijk in Italië. De man wordt door zijn klanten en kennissen ‘Hollander’ genoemd.. Het betreft een oude kroeg waarvan op de binnenkant van de omslag een prachtige beschrijving staat. Er staat een barmeubel van aluminium, er zijn tien tafels en een grote leestafel. In de loop van het verhaal komen er personen aanwaaien die voor de man gaan werken. Er is ook een zwerfhond waarover hij zich ontfermt. Een van de belangrijkste personen is de zeventigjarige Astrud die voor hem gaat koken. Het café wordt een restaurant en Astrud kan goddelijk koken. Door een lovende recensie in een krant wordt café Dorian een zeer succesvol restaurant. De sfeer is zeer ontspannen en vriendschappelijk. Het is een grote verdienste van de schrijver om deze bijzondere sfeer zo goed weer te geven.
Gilles van der Loo (1973) studeerde af als klinisch psycholoog, werkte twintig jaar in alle denkbare functies in de Amsterdamse horeca en debuteerde als literair schrijver in 2010 met het verhaal Palermo. Hij schreef ook romans waaronder Het laatste kind, Het jasje Luis Martin en Dorp. Daarnaast schreef hij ook culinaire recensies. Op de schrijversvakschool is hij docent proza en roman. Café Dorian werd geplaatst op de Longlist Libris Literatuur Prijs 2024.
Het boek heeft een bijzondere opzet. Er is een vertelster, een persoon die buiten het verhaal staat. Reeds in de eerste zinnen komt zij aan het woord. Het is ochtend in de stad die ik je geef. Dit is wat ik voor je schrijf, hopend dat het optelt tot een huis: een stad met een café om naar toe te lopen op een vroege ochtend in oktober. Ik weet niet hoelang ik kan blijven, hoe lang het duurt voor je verhaal zich ontrolt en ik je weer los moet laten. Regelmatig wordt het verhaal onderbroken als de vertelster weer zelf aan het woord komt. Soms is dat verwarrend omdat er voor de overgang geen witregel of ander lettertype wordt gebruikt. Je kunt je afvragen of deze opzet enige meerwaarde oplevert.
Wat is er aan de hand?
Wat is er aan de hand met de Hollander? In de loop van het verhaal komen we steeds meer te weten. Zijn naam is Guillaume en hij was in Amsterdam barman. Hij heeft een zoontje dat Fela heet. Als lezer moet je het hebben van enkele mededelingen over zijn verleden die opduiken in het verhaal. Waarom wordt er niet meer onthuld? Het zou kunnen gaan om iemand met een verbroken relatie. Hij zou dat moeten verwerken en misschien daarover met enkele vertrouwelingen in gesprek gaan. Met de sporadische, terloopse informatie kun je niet veel.
Een sympathieke roman
Café Dorian is een sympathieke roman. Geschreven in een superieure stijl. Vooral de beschrijvingen zijn heel treffend. Er wordt echt een wereld geschapen. De personages zijn kleurrijk en meestal sympathiek. De enige wanklank komt van de rijke vader van Sulve, de studente die boven het café woont. De Hollander is een bijzondere man en bepaald geen zakenman. Zijn klanten zijn bijna allemaal zijn vrienden en hij is royaal met gratis drankjes. Dat alles werkt er aan mee dat het een echte feelgood roman is, maar dan wel op een literair niveau.
—
Ook verschenen op Leeskost
