Spanning, actie en mysterie, maar de uitwerking rammelt
Hoewel de zomer de maand is waarin de meeste thrillers worden gelezen, is de herfst ook wel fijn. Het weer wordt grauwer en kouder dus lekker op de bank met een goede thriller is niet verkeerd. Oktober is niet voor niets de maand van Halloween.
Dat kan zomaar Dodelijke leugen zijn, van Jagritta Olthof. Ze is jurist en schrijver, maar sinds 2018 is ze zich echt gaan focussen op het schrijven. Haar thrillerdebuut In de schaduw van de driehoek kwam ook in 2018 uit. Dodelijke leugen is haar tweede thriller en haar derde boek.
Brief van een stalker
Daarin volg je Hannah, een wereldberoemde concertpianiste. Ondanks haar succes legt ze haar carrière stil nadat ze een brief krijgt van een stalker die een geheim van haar weet dat zij koste wat het kost verborgen wil houden. Door de brief komen herinneringen terug waardoor ze besluit terug te keren naar de plek waar haar broertje verdween. Wat er precies is gebeurd vroeger weet je niet. Andere personages in het verhaal reageren daar echter overdreven op, terwijl er een moment later niks meer aan de hand is. Olthof gaat van de hak op de tak, wat de indruk wekt dat niet alles even goed is uitgewerkt.
Telkens op een ander spoor
Toch leef je met Hannah mee, omdat ze echt bang is voor haar stalker. Hannah heeft een schuldgevoel, maar je weet niet waarover. Telkens als je als lezer denkt dat je weet wat er allemaal voorgevallen is, word je op een ander spoor gezet. De ontknoping is verrassend.
Dodelijke leugen bevat een paar goede elementen. Er zit spanning, actie en mysterie in. Toch zijn is het verhaal niet overal goed uitgewerkt, waardoor je reacties van de personages niet helemaal snapt. Olthof maakt bovendien veel gebruik van veel metaforen. Leuk als je ervan houdt, maar ze maken dat je minder diep in het verhaal raakt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
