Heftig en emotioneel
In Girl in pieces lees je een aangrijpend verhaal over de zeventienjarige Charlotte Davis. Zij snijdt zichzelf, omdat zelfbeschadiging haar uitweg is. In dit verhaal kruip je in het hoofd van Charlotte en ga je begrijpen waarom ze doet wat ze doet. Lees dit boek (en deze recensie) daarom niet als je dit een moeilijk onderwerp vindt.
Stukjes glas in een doek
Charlotte, ook wel Charlie genaamd, is in de steek gelaten door haar ouders, misbruikt en eenzaam. Ze kan hier niet mee omgaan en snijdt zichzelf. Ze heeft zelfs een soort EHBO-doos met stukjes glas om zichzelf te snijden en verzorgingsspullen om haar wonden daarna te behandelen. Nadat ze bijna is doodgebloed, wordt ze opgenomen in een opvanghuis. Daar leert ze andere meiden kennen, die hetzelfde mee hebben gemaakt. Wanneer ze hier weg moet, staat Charlie er weer alleen voor en ligt de eenzaamheid op de loer.
Kathleen Glasgow studeerde Poetry aan de Universiteit van Minnesota. Ze begon haar carrière als dichter, maar ging daarna romans schrijven. Zo schreef ze naast Girl in pieces ook de boeken You’d Be Home Now en How to Make Friends With the Dark. Haar boeken worden in meer dan dertig landen uitgegeven.
In het opvanghuis
De eerste bladzijden van dit boek zijn heel aangrijpend. Het verhaal van Charlie, haar gedachten en de details over zelfbeschadiging grijpen je naar de strot. Je kan het niet wegleggen. Je wilt weten hoe en waarom Charlie in het opvanghuis terecht is gekomen en waarom ze al blij is met eten en een dak boven haar hoofd. Dit wordt versterkt door de manier waarop het is opgeschreven. Je bent als lezer met Charlie en haar gedachten in het opvanghuis, maar je weet eigenlijk weinig. Charlie praat in het begin ook tegen niemand. Stukje bij beetje kom je meer te weten over de situatie en waarom Charlie daar is. Je voelt aan alles dat wat Charlie mee heeft gemaakt heel erg is. Daarnaast ben je ook benieuwd naar de andere meiden in het opvanghuis. Je wilt weten wat er met deze mensen gebeurd is.
Wanneer Charlie weg moet uit het opvanghuis gaat ze naar Tucson. Daar woont haar oude vriend Mikey, want haar moeder kan niet voor haar zorgen. Charlie probeert in Tucson haar leven op de rit te krijgen en te dealen met haar gedachten. Waar het begin zo aangrijpend was en je je adem hebt ingehouden, neemt hier de spanning in het verhaal af en verslapt je aandacht. Het deel over het opvanghuis had wat mij betreft nog langer mogen duren. Je weet nog zo weinig over de andere meiden, waardoor het jammer is dat Charlie daar zo snel al weg moest.
Zelfbeschadiging
Wanneer Charlie in Tucson is, leer je haar steeds beter kennen. Ze doet echt haar best, maar je komt er ook achter dat het leven het haar onwijs moeilijk maakt. Charlie snijdt zichzelf dan ook, omdat ze niet met dingen om kan gaan. “Ik heb verlossing nodig, ik moet mezelf meer pijn doen dan de wereld mij pijn kan doen, en dan kan ik mezelf troosten.”
Door het verhaal krijg je ook uitleg over waarom mensen overgaan tot zelfbeschadiging. “Wanneer iemand je pijn heeft gedaan of je het gevoel heeft gegeven dat je slecht, niet de moeite waard of vies bent, beseffen we niet rationeel dat die persoon een klootzak is […], maar verinnerlijken we het misbruik en beginnen we onszelf de schuld te geven en onszelf te straffen.” Het is daarom ook een belangrijk boek. Mensen die zichzelf beschadigen moeten weten dat ze niet alleen zijn en dat ze erover moeten praten. Girl in pieces laat zien hoe belangrijk een sociaal vangnet is en dat vrienden het verschil kunnen maken, ook als de wereld alleen maar zwart lijkt.
Girl in pieces is een heftig en emotioneel boek, waarin zelfbeschadiging centraal staat. Het geeft ook een paar belangrijke boodschappen mee: blijf in jezelf geloven, vertrouw je vrienden en focus op de goede dingen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
