“Alles gaat fuuuper”
Middenin een grote gele zandvlakte staat Keet Kameel afgebeeld, ze was helemaal oké.
“Sterker nog,” grijnsde Keet,
Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.”
Tè warm?
De andere dieren om Keet heen hebben wel last van de warmte. Hagedis springt op en neer in het hete zand. Springmuis wordt duizelig van de zon.
Dan steekt er ook nog eens een zandstorm op waarbij Keet helemaal bedolven wordt onder het zand. Hagedis en Springmuis moeten haar uitgraven. Ook Struisvogel heeft last van al dat zand, ze heeft genoeg van de zandstormen, de hitte.
En Keet? “Wij zijn woestijndieren”, is het commentaar van Keet. En daarom gaat het altijd goed. Of niet?
Brandende zon
Het verhaal van Keet Kameel door Wendy Meddour heeft wat zwakke invalshoeken. De habitat van kamelen is de woestijn, brandende zon en warm, heel warm zand. Kamelen zijn bestand tegen de brandende hitte. De andere dieren Hagedis, Springmuis en Struisvogel kunnen eveneens in de woestijn leven. Dus ook voor de betreffende diersoorten is de woestijn hun leefgebied.
De ‘moraal’ van het verhaal luidt dat het goed is om heel eerlijk te zeggen hoe je je voelt. Springmuis, Hagedis en Struisvogel vinden het daarom goed dat Keet eerlijk toegeeft dat zij zich niet oké voelt.
Dit gegeven is mooi verweven in het verhaal, ware het niet dat het wat vreemd overkomt met het ‘echte woestijnleven’. Immers de dieren zijn woestijndieren, zoals Keet dat noemt.
Er is bovendien twijfel over de afbeelding van de kameel. Kinderen associëren kamelen met twee bulten en dromedarissen met één bult. Op de website van Beeksebergen staat dit verschil ook zo omschreven.
Het beeld van woestijndieren en de afbeelding van de kameel maken Keet Kameel voelt zich helemaal oké! een zwak verhaal. De kleurrijke illustraties en de manier waarop de tekst in deze afbeeldingen is geplaatst, maken wel dat het boek er aantrekkelijk uitziet. Jammer dat het verhaal om genoemde redenen niet helemaal ‘klopt.’
Leesfragment
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
