Een memoir met ontbrekende informatie
Honderden bladzijden lang waan je je in de Memoires van Siegfried Sassoon in de door L.P. Hartley beschreven en door Joseph Losey weergaloos verfilmde wereld waar men, als in een ‘foreign coutry’, die dingen ánders doet. Tot aan het eind van het boek de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en, zoals Sassoon schrijft, ‘Engeland niet meer was wat het ooit was geweest.’ Die oorlog zou hem beroemd maken, als een van de meest vooraanstaande ‘War Poets’ die de verschrikkingen ervan beschreven. Die worden ons in dit deel van de Memoires nog bespaard, ongetwijfeld om voorwerp te worden van het eveneens vertaalde vervolg daarop: ‘Memoires van een infanterieofficier’.
Er ontbreekt wel meer in deze autobiografie. De poëzie, bijvoorbeeld, die Sassoon ook al voor de oorlog beoefende en waaraan hij geen woord vuil maakt. En misschien nog opvallender: vrouwen – met de ‘tante Evelyn’ bij wie hij als wees inwoont als enige uitzondering, samen met een spaarzame amazone die uitsluitend vanwege haar ruitercapaciteiten zijn aandacht trekt.
Fanatisme
Des te uitvoeriger weidt Sassoon uit over de vossenjacht, waarvoor hij als jongeman een waar fanatisme ontwikkelt, en de paarden die daarbij onmisbaar zijn. Het moet een rustig, landelijk bestaan geweest zijn waarin hij volwassen werd; zelfs een uitstapje naar Londen was al een hele reis. Een actieradius van zo’n 15, 20 kilometer was in het alledaagse leven van paard-en-wagen wel het maximum. Ook Sassoons leven zelf oogt uitermate overzichtelijk: paarden, honden, vossen. En als er eens een keer geen jacht is een partijtje cricket of, wanneer hij zijn tante Evelyn vergezelt naar een tuinfeest, ‘een golftoernooitje, in die tijd een zeer populaire vorm van vermaak,’Interessant zijn deze memoires vooral vanwege de volstrekte vanzelfsprekendheid waarin dit alles zich ontrolde. Een andere wereld leek onvoorstelbaar – en toen die toch kwam moet dat verpletterend geweest zijn. Aan die ervaring komt Sassoon in dit boek nog niet toe. De oorlog gooit zijn leven weliswaar overhoop, maar fundamenteel geschokt is hij er niet onder. Dat moet nog komen – en vanaf dat moment zal zijn proza getekend blijven door nostalgie.
—
Ook verschenen op Twitter/X en Linkedin
