Een epische sci-fi boek
“De dag gaat open als een gouden roos”, schreef Herman Gorter, maar bij SF-schrijver Peter Hamilton barst een heel zonnenstelsel open als een giftige knop: een doos van Pandora. In het jaar 2329 wordt het vreedzame, hele sterrenstelsels omvattende Commonwealth bedreigd door agressieve ‘aliens’, die tot dan toe binnen een krachtenveld opgesloten hebben gezeten.
Dat is een nogal klassiek sf-gegeven, dat Hamilton enigszins afstoft door de invasie ook vanuit het gezichtspunt van de agressor te beschrijven. Het gezichtsveld van het boek is echter vele malen breder dan dat. Hamilton probeert de menselijke samenleving in al haar aspecten te laten zien.
Tweeluik
Daarvoor telt Pandora’s Star bijna twee keer zoveel bladzijden als Asimov voor zijn hele ‘Foundation’-trilogie nodig had. En dat is dan nog maar het eerste deel van het tweeluik ‘The Commonwealth Saga’. Maar het is de moeite waard. Als het boek ergens in verveling of herhaling dreigt te vervallen, dan is het uitgerekend in deze slagveldscènes.
De ware tour de force van Pandora’s Star ligt in de afwisseling van leefwerelden die Hamilton beschrijft. De wereld van de politiek, de economie, ecologie, de seks, het familieverband, het grotestads- en het plattelandsleven. Elk van die sferen vraagt om haar eigen stijl en ook in dat opzicht betoont Hamilton zich uiterst wendbaar. Van wildwestverhaal tot pornografie, van familiesage tot campusintrige: alles komt in dit boek wel even langs.
Anachronismen
En zoals (vrijwel) alle SF, gaat ook Pandora’s Star meer over het heden dan over de toekomst. Soms levert dat komische anachronismen op; zo is de inmiddels bijna uitgestorven maar in het verschijningsjaar 2004 nog springlevende DVD bij Hamilton ook over 200 jaar nog dé drager van films en video’s. Maar soms is hij ook bijna profetisch. Nepnieuws en samenzweringstheorieën spelen in ‘Pandora’s Star’ een belangrijke rol – en dat begon zich in 2004 pas voorzichtig af te tekenen. Helemaal gerust kun je daar bij Hamilton overigens niet op zijn. Tegen het einde van het boek lijkt de voornaamste conspiratie-fictie toch nog op werkelijkheid te berusten. Het vervolgdeel, het al even dikke ‘Judas Unchained’ uit 2005, moet uitwijzen of dat klopt. Inmiddels is de uiterst productieve Hamilton overigens alweer zo’n vijf dubbelromans en trilogieën verder.
—
Ook verschenen op Twitter/X en Linkedin
