"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Recensie: Roversjong

Zaterdag, 30 maart, 2024

Geschreven door: Jef Aerts, Mark van der Linden
Artikel door: Rita Pontororing

Over een vossenkuiken

Kloek Vera bleef rotsvast zitten op haar eieren. Ook al was er een ontzettend kabaal om haar heen. Maar kloeken blijven zitten. Zo ook kloek Vera. Vanonder haar veilige plekje onder de bessenstruik zag ze de paniek van de andere kippen en de haan. Paniiek veroorzaakt door … een vos! Toen ze de voetstappen van de boer hoorde, kroop ze onder de struik vandaan waar ze aan het broeden was. De illustratie van allemaal veren zegt genoeg.

Een achtergebleven jonge vos
“Er was een jonge vos achtergebleven.” En het vosje keek haar met zijn zielige oogjes aan. Prachtig zoals Jef Aerts het ‘moedergevoel’ van Vera in één zin samenvat: “Geen hart smelt zo snel als dat van een moeder.”

Nog zo’n mooie zin: “Het huilde zich een plekje in haar warme moederhart.” Illustrator Martijn van der Linden laat op een paginagrote illustratie dat moedergevoel van Vera zien. Ze staat met grote kippenogen te kijken naar het kleine vosje. Net als Vera voel je als ‘toeschouwer’ ook het natte, zachte snoetje van het kleine vosje. En alsof Vera een excuus zoekt voor zichzelf lezen we: “Hem even afdrogen, dat kon toch wel?”

Nest met kuikens
Het vosje mag bij Vera in het nest liggen, al is het wel krap. Na dagen wachten kwamen de eerste kuikens uit hun ei. Grappig detail. Vera zegt tegen Vonk, zo noemt ze het vosje: “Zulke prachtige kuikentjes. Zijn ze niet om op te eten?”
Van der Linden laat in zijn illustratie zien dat Vonk blij is met de kuikentjes, hij likt ze voorzichtig schoon. En zo groeien de kuikens en Vonk samen op, elkaars verschillen zien ze gewoon niet.

Hoe verder
Maar ja niet iedereen vindt het samengestelde gezin van Vera ‘normaal’. De boer had nieuwe kippen gekocht en die willen niet dat Vonk blijft. Wat moet Vera nou?
Roversjong is een mooi verhaal over hoe ver moederliefde kan gaan. Dat gaat bij kloek Vera héél ver. Dit kan een leuke invalshoek worden om al met jonge kinderen te praten over loslaten. Dat maakt dat dit boek een mooi voorleesboek is, waar ook de voorlezer van gaat genieten. En misschien kun je als voorlezer ook praten over de verstopte wijsheden die zo her en der verspreid staan. Neem bijvoorbeeld deze: “En wat je je niet herinnert, hoef je niet te weten, toch?”

Bied Roversjong ook aan, aan jonge lezers van een jaar of 7/8 om lekker zelf in te duiken. De sprekende illustraties, geen lappen tekst maar stukken tekst verdeeld in ‘leesbare brokken’, maken dat het verhaal aantrekkelijk is om te lezen. Jonge lezers zullen vooral genieten van de ‘onmogelijkheden’ als een kip die een vos adopteert, of de vos die probeert te kraaien als een echte haan.

Leesfragment



Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow

Hereditas Nexus