Zombieavontuur met verrassende diepgang verdient een groter publiek
Als het aantal beoordelingen op Goodreads en Hebban een indicatie is van het aantal lezers van Spoken van Sonsbeek heeft het in twee jaar tijd bedroevend weinig mensen bereikt. Het boek verdient meer bekendheid . Het is namelijk een spannend postapocalyptisch avonturenverhaal, dat zich afspeelt in Arnhem, met tussen de regels door een scheut maatschappijkritiek die het uit tilt boven de standaard zombievertelling.
Voeg daarbij dat het vlot leest door de overwegend toegankelijke schrijfstijl – korte zinnen die je oog door de tekst trekken, met hier en daar een langere zin die het tempo afremt (wat op die plekken ook zo bedoeld is) – en je zou denken dat het een groot publiek bereikt.
Villa
Spoken van Sonsbeek begint rustig, meer een post-apocalyptische ‘slice of life’-vertelling dan een heftig avontuur. We volgen de belevenissen van hoofdpersoon Guus, die met een paar andere overlevenden een gebarricadeerde villa in Sonsbeek bewoont. Ze proberen groenten te verbouwen en trekken geregeld de ruïnes van Arnhem in om te zoeken naar bruikbare spullen of te handelen met een andere groep bij de brug. Getraind en geoefend hebben ze hun methode geperfectioneerd.
Schuilplaats
Ze sluipen van schuilplaats naar schuilplaats, communiceren met handgebaren, terwijl er altijd iemand op de uitkijk staat. Ondertussen zoeken ze naar elke extra calorie – want honger ligt altijd op de loer. De dagelijkse strijd om te overleven is boeiend, maar nog niet zo spannend. Wel krijg je mee dat er gevaar dreigt van andere overlevenden en van de slachtoffers van de alphaïnedrug, die zijn verworden tot hersenloze monsters. Het is een originele draai op de zombiemythe, waarvan je de details mondjesmaat toegediend krijgt. Ook wat er met de wereld is gebeurd wordt pas langzaam duidelijk door gesprekken, dagboekfragmenten et cetera.
Coronatijd
Hoe deze zombies de samenleving hebben laten instorten is voor schrijver Joris Bolder de mogelijkheid om commentaar te geven op onze samenleving. Spoken van Sonsbeek is geschreven in coronatijd, met verwijzingen naar covid en wappies, wat terugkomt in discussies over samenzweringstheorieën. Het was uiteindelijk het instortende onderlinge vertrouwen van mensen dat het einde inluidde. Nu moeten de overlevenden proberen dat vertrouwen weer te vinden.
Smullen
Na het rustige begin wordt duidelijk dat er een grote dreiging nadert. Spoken van Sonsbeek eindigt in een enorm spannende climax. Liefhebbers van postapocalyptische verhalen en zombieverhalen zouden hiervan moeten smullen. Mijn enige kanttekening is dat ik vragen heb bij de woordkeuze. Een lege kamer wordt beschreven als een ‘nihilistische ruimte’ en iemand die over een drempel stapt “teleporteerde zich vanuit de tuin naar binnen”. Dat is niet wat er gebeurt .Een paar schrijffoutjes (‘begeven’ in plaats van ‘bevinden’,”een verhoging die ze dwong te moeten tijgeren”), maar die bederven het leesplezier niet. Al met al een aanrader.
—
Ook verschenen op Hebban
