Deuren naar werelden die eeuwenlang verborgen zijn gebleven, worden geopend
Inmiddels zitten we in het jaar 1908. Elf jaar nadat de tantes Agatha en Moira bij Martha en William op de stoep stonden om hen mee te nemen naar Terra Fabula en zes jaar na de gebeurtenissen in het vijfde deel: De kristallen tempel. De afgelopen jaren zijn in relatieve rust verstreken en de tweeling is inmiddels volwassen. Ze zijn alweer tweeëntwintig jaar oud als ze op een koude winternacht een uitstapje naar Londen maken. Samen met Kael en Jocelyn, die nu niet meer hun butler is, maar hun koetsier. Lord Archibald heeft hun opdracht gegeven een aantal artefacten vanuit zijn huis in Londen over te brengen naar Terra Fabula.
De slaaf
Als zij in het huis van Lord Archibald de beelden terugkijken van de bezoekers, die bij het huis van hem hebben aangebeld, krijgen ze een jongeman te zien die hen dringend om hulp vraagt. Hiermee legt Peter DeWillis de link met het vorige deel in de serie. De kristallen tempel was hij geëindigd met een cliffhanger – de jongeman die achtervolgt wordt, in grote angst aanbelt bij Lord Archibalds huis en om hulp smeekt. Het verbinden van deze twee delen is deze keer echt heel goed uitgevoerd. Het past perfect in het verhaal, dat tot op dat moment een afwisseling is van een rustige trip naar Londen en met de opbouw van de tweede verhaallijn die zich afspeelt in het huis van het Oosten, waar Pavel – de slaaf – zijn wraakactie en zoektocht naar het ultieme wapen zorgvuldig plant. En waar de heerser van dit huis – Vlado Izgur – er op zint om samen met behulp van zijn leger van Maleficiërs de macht te pakken van de overige drie huizen, die van het Noorden, Zuiden en Westen.
Geen moment is de aanloop naar de uiteindelijke plot saai. De auteur zet zijn humor volop in, de afwisseling van rust en actie is in dit deel meer dan goed in verhouding met elkaar. Sowieso is dit vijfde deel volwassener. Niet alleen Martha en William zijn volwassen geworden, maar het gehele boek heeft een groei doorgemaakt. Waar in de vorige delen of het begin dan wel het eind geforceerder aanvoelde, vloeit De verborgen sleutel van de eerste tot en met de laatste zin met een natuurlijke beweging. Je kan zelfs zeggen dat de schrijver met dit deel de overstap heeft gemaakt van een kinder-/jeugd fantasyboek naar een young adultfantasyboek.
Het verhaal staat bol van de historische feitjes, die Peter DeWillis op een heel leuke en intrigerende manier in het verhaal weet te verwerken. Zo hebben Marco Polo en Cristoffel Columbus een sleutelrol en heeft hij op een hilarische wijze bekende schrijvers, filosofen, uitvinders en sprookjesfiguren, zoals o.a. Voltaire, Shakespeare, Da Vinci en Merlijn de tovenaar. Zelfs koning Albert VII en zijn moeder Queen Victoria krijgen een rol toebedeeld in De verborgen sleutel. Als lezer verveel je je geen moment en leer je en passant ook nog iets van de wereldgeschiedenis en de mythen en sages die verteld werden.
Personenlijst
De twee verhaallijnen weet hij ook goed samen te voegen. De spanning die hiermee gepaard gaat, is duidelijk voelbaar en net als in de vorige delen weer cinematografisch beschreven. Waar de schrijver in de eerdere boeken veelal spreuken/vloeken gebruikte om de spanning een beetje uit het verhaal te laten wegzakken, maakt hij deze keer gebruik van een soort van grappige en informatieve voetnoten. Leuk om te lezen, maar niet iets aan de plot toevoegend. Eigenlijk is dit voor mij het enige minpuntje.
Dit vijfde deel is wat mij betreft het beste deel uit de serie. Qua verhaallijn, opbouw, groei van personages, de constante kwaliteit, de wederom naar meer smakende cliffhanger en last-but-not-least de lijst van personages. Er komen in zijn boeken zoveel personages voor, wat ook blijkt uit zijn dertien pagina’s tellende (e-reader) bibliografica personae. Tot aan dit deel ontbrak deze personenlijst, wat toch wel een minpuntje was en dat heeft Peter DeWillis bij deze goedgemaakt.
—
Ook het eerst verschenen op boeken-cast
