Een fascinerende misdaadroman die geen gruwel nodig heeft
Het donkere woud is het derde deel in de Eilandmoorden-reeks. Net als in de twee eerdere delen is het verhaal opgebouwd uit meerdere verhaallijnen. De terugkerende rode draad is de moord op Ester Jensen van zestien jaar geleden. Hanna’s vader is voor deze moord veroordeeld geweest, maar Hanna heeft dit nooit kunnen plaatsen. Teruggekeerd uit Stockholm, na de dood van haar vader, is Hanna in het dossier van deze moord gedoken. In elk deel kom je als lezer meer te weten over wat er zich daadwerkelijk heeft afgespeeld.
Cold case
Daarnaast is er de verhaallijn over de huidige zaak waarop Hanna en haar partner Erik zijn gezet. Deze keer betreft het een cold case. In de bossen is een skelet gevonden, uit DNA-onderzoek is gebleken dat het gaat om Mikael Fransson. Twintig jaar geleden is hij als vermist opgegeven. Hij en zijn vrienden hadden in een verlaten huisje in het bos het einde van hun middelbare school-tijd gevierd en daar ook overnacht, maar ’s ochtends was Mikael niet meer in het huisje. In eerste instantie werd aangenomen dat hij al aan zijn geplande reis naar Berlijn was begonnen, maar als hij niets van zich laat horen, wordt er een politieonderzoek opgestart. Aan Hanna en Erik de taak om uit te vinden wat er twintig jaar geleden is gebeurd.
Spint een intrigerend web
Ook dit derde deel staat niet bol van de actie. Net zomin dat je stijf staat van de spanning, maar toch houdt schrijfster Johanna Mo vanaf het begin de aandacht vast. Fascinerend is de manier waarop zij beide verhaallijnen vertelt. Ze laat enerzijds het slachtoffer zijn verhaal vertellen en anderzijds brengt ze vanuit Hanna’s perspectief het onderzoek in beeld. Zo spint ze een intrigerend web, waarbij ook de vermoorde Mikael tot leven komt en het heden en verleden samen komen.
Zoals het in een goede reeks betaamt, groeien de hoofdpersonen naarmate de serie vordert. Ze ontwikkelen zich, de verhoudingen zijn dynamisch en je komt steeds meer te weten over het privéleven van de protagonist, dat een aanzienlijke invloed heeft op haar handelen als rechercheur. De ommezijde van de medaille wordt ook belicht: hoe Hanna’s werk invloed heeft op haar privé functioneren. Al deze dingen maken dat Het donkere woud een gebalanceerd boek is, realistisch aanvoelt en bewijst dat een goede misdaadroman niet gruwelijk hoeft te zijn om boeiend te zijn.
Wat ook een pluspunt is, is dat de dialogen zo vanzelfsprekend zijn. Kleine irritaties en verschil in karakter, het voelt allemaal levensecht. Haar schrijfwijze is kort, bondig en toch weet schrijfster Mo de situaties helder over te brengen. Het donkere woud is een misdaadroman van zeer goede kwaliteit dat eindigt met een cliffhanger.
—
Ook verschenen op Boekencast
