"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Recensie: Volledig verknipt

Dinsdag, 31 oktober, 2023

Geschreven door: Dennis Biesma
Artikel door: Karin Kallenberg

Psychologische thriller, precies dat

De psychologische thriller van Dennis Biesma, die debuteerde met De regen kwam van binnen, een autobiografie over opgroeien in een sekte, opent met een motto dat intrigeert. De bekende uitspraak van Descartes “Ik denk dus ik ben”. Daarbij twee Yin en Yang tekens en maar liefst drie afbeeldingen van het symbool van de vrouwelijke sekse, gevolgd door een uitspraak van het hoofdpersonage Lara Jade Cains: “We denken dus we zijn.” Toch is het geen filosofisch boek. 

Huid
Het is gedurfd om als man je een vrouwelijk personage aan te meten, in haar huid te kruipen en al ruim voordat er concreet sprake was van een gedrukt boek, haar aanwezig te laten zijn op sociale media. Een verschijning waar Biesma zelf verantwoordelijk voor was. Lara Jade is niet alleen fictief een stoer wijf, ze had letterlijk ballen. Toch is ze niet het alter ego van de auteur, maar af en toe schijnt hij er wel doorheen. 

“Ik wilde er nooit aan toegeven, maar Christiaan zei dat mijn trauma een gevolg was van een religieus trauma in combinatie met huiselijk geweld […]”

Volledig verknipt opent in een Dan Brown achtige setting. Daarop verschijnt Lara Jade Cains ten tonele. Er volgen subtiele vooruitwijzingen, de lezer wordt nieuwsgierig. Naast Lara lezen we in een tweede verhaallijn over wetenschapper Francis. De intrige wordt opgebouwd. De twee verhaallijnen komen langzaam samen in een interessant plot. Biesma heeft een trefzekere stijl, hij vertelt zonder poespas. Op twee derde van het verhaal wordt er geaccelereerd en wordt het echt spannend.                                                                                               

Boekenkrant

Zoetsappig
In zekere zin kan Volledig Verknipt gekwalificeerd worden als een feministisch boek. Het bad ass vrouwelijke hoofdpersonage, de vrouwenliefde, de mitochondriale Eva, de volledigheid van Lilith, Arsinoë IV en haar nakomelingen, enz. Toch wordt het nergens zoetsappig of verwijfd.

Er zijn cliffhangers zoals het hoort, met name in een thriller. Er wordt (pseudo)wetenschappelijke info gegeven, niet zoals het hoort, maar wat wel boeiend lezen is en diepte geeft. In een boek met een dergelijk verhaalidee gaat het om de geloofwaardigheid van de gebeurtenissen, de zaken aannemelijk maken, dat is Biesma uitstekend gelukt, mede door die info. Daarbij handelt Volledig verknipt over een ontluikende liefde en is niet gespeend van humor. Aspecten die het verhaal mede zijn dimensie geven.

Volledig verknipt heeft ook beschouwende en invoelende stukjes, mooi geschreven, waarvoor in een thriller meestal geen plaats is. 

“En op zo’n moment is er altijd die vreemde, een barmhartige Samaritaan, zo’n huppelkut die moeite heeft om aansluiting te vinden in een grot vol vreemden. Ze trekt goedbedoeld het haar uit je gezicht en tracht te voorkomen dat je naast de wasbak ook jezelf onder spuugt. Tegelijkertijd spreekt ze verzachtende woorden uit die als slecht plakkende post-its van je ego vallen en duwt iedereen weg die met een opengevallen bek naar het treinongeluk kijkt.”

Gooi
Pas op het einde begrijp je de titel goed, die dan letterlijk verwoord wordt. 

Een klein slordigheidje, bij de lovende citaten op de achterflap ontbreekt de bronvermelding. En nog een kritische aantekening: als het verhaal zich afspeelt in Amsterdam en het Gooi, waarom dan Engelse namen voor de personages? Joseph Werner, Tom Grainger, Lara Jade Cains. Dat lijkt niet logisch.

Op het smaakvol vormgegeven omslag staat psychologische thriller vermeld. Volledig verknipt zorgt voor een paar uur fascinerend leesplezier en voldoet nauwgezet aan deze typering. 

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow