Een warme en zinderende roman
Bij een roman die begint met een man die met vogels kan praten houd je onwillekeurig je hart vast. Voor je het weet raak je verzeild in het soort magisch realisme dat het bij García Márquez of Murakami misschien goed doet, maar in een Nederlandse roman al snel over de top is.
Zangeres
Toch weet Edzard Mik dat beeld in zijn roman Waarom vogels op natuurlijke wijze te verweven met het verhaal van een zangeres die een operacarrière opgaf om op straat muziektheater te gaan maken, en vooral haar moeizame relatie met een jeugdvriendin door wie zij bij een groep vogelbeschermers terecht komt en met wie zij vrijwel alles meende te delen. Maar die vriendin verdwijnt zonder een bericht achter te laten en de zangeres is zo goed niet of ze reist haar naar Zuid-Spanje achterna.
Volgens de flaptekst draait alles in deze roman om de liefde – maar voor welke roman geldt dat niet? Wel is opvallend hoe erotisch de toon van Waarom vogels is, al is het geen erotische en misschien zelfs wel geen echte liefdes-roman. Het het veeleer de gefnuikte of gefrustreerde menselijke genegenheid die de toon zet, maar die toon is wel warm en zinderend.
Illusie
Daarin stijgt de droomfiguur van de man die met vogels praat (en hen zelfs uit de dood terugroept) uit boven de illusie die hij wel moet zijn. Aan hem wordt duidelijk hoe liefde werkt wanneer iemand illusieloos van iemand houdt: aanvaardend wat en hoe deze nu eenmaal is. Dan kunnen er zelfs ogenschijnlijke wonderen gebeuren, zoals in deze roman, die misschien toch een liefdesroman is, maar in ingehouden klanken, bezonken en gelouterd.
—
Ook verschenen op Twitter/X en Linkedin