Misschien toch niet het zomerboek om te lezen
We were liars was een tijdje heel populair op Booktok (het deel van Tiktok waar ‘booktokkers’ boeken bespreken). Het boek werd vooral gehypet voor het schokkende einde. Ik was wel benieuwd naar de grote plottwist en besloot We were liars maar eens te gaan lezen. Helaas is het einde het enige positieve aan dit boek.
Herinneringen
Candance Sinclair is lid van de rijke Sinclair familie. In de familie zitten drie dochters van Harris Sinclair en zijn vrouw Tipper Taft. Deze drie dochters hebben kinderen, waaronder Candance en haar neef Johnny en nicht Mirren.
Elke zomer komt de familie samen op hun privé-eiland Beechwood Island in Massachusetts, Amerika. Ook gaat Gat, een Indische jongen, mee met Johnny. Candance wordt op deze jongen verliefd.
Candance, Johnny, Mirren en Gat genieten samen elke zomer op het eiland. Maar dan, in de vijftiende zomer op het eiland, zwemt Candance op een avond alleen in het water en botst ze met haar hoofd tegen een rots. Tenminste, dat denkt ze.
Door de klap verliest Candance haar geheugen. Haar familie brengt haar naar het ziekenhuis, maar het meisje wordt al snel naar huis gestuurd. Op doktersadvies vertellen haar familieleden niet wat er die avond is gebeurd en gaat ze de volgende zomer niet naar het eiland. Johnny, Mirren en Gat reageren ook niet op haar mails. Candance besluit dat ze, wanneer er weer een zomer aanbreekt, toch weer naar het eiland gaat tegen haar moeders wil in.
Als ze weer terug op het eiland is, lijkt alles goed te gaan. Maar iedereen doet geheimzinnig en wil geen antwoorden geven op Candance haar vraag: Wat is er die avond gebeurd? Pagina’s lang wordt hierover gespeculeerd, zonder dat je er wijzer van wordt. Daarnaast probeert Candance ook gewoon van de zomer te genieten door met Candance, Johnny en Gat rond te hangen.
E. Lockhart, de pennaam van Emily Jenkins, is schrijver van meerdere Young adult boeken, waaronder de Ruby Olier Quartet en The Disreputable History of Frankie Landau-Banks. Toen ze jong was ging ze in de zomer naar theaterscholen en later studeerde ze Illustrated Books aan het Vassar College in New York. Uiteindelijk rondde ze de studie Engelse Literatuur af aan de Columbia University, New York.
Emotioneel
We were liars is, met alle respect, een ontzettend saai boek. Candance klaagt ontzettend veel over haar leven en hoewel het soms wel terecht is, is het vaak zo onnodig. Zeker omdat ze niet eens weet wat er die avond echt is gebeurd, wat haar pas echt een reden geeft om verdrietig te zijn. Misschien had dat een boek moeten zijn, Candance die met de gevolgen van wat er gebeurd is moet leven, hoe dat effect heeft op haar familieband en zelfvertrouwen.
De grote plottwist zag ik zelf niet aankomen. En volgens mij niet veel mensen. Candance komt erachter dat zij misschien niet zo onschuldig is als dat ze zelf dacht. Het einde is best emotioneel, wat het sterk maakt, want je verwacht een ‘typisch’ schokkende plottwist en niet een emotionele.
Maar dat is dan ook het enige wat ik van dit boek kan aanprijzen. Ik zou het zelf niet lezen voor de ‘zomer vibes’, daarvoor kan je beter gewoon naar een strand gaan. Hier en daar is er wel wat spanning over wat er nou aan de hand is met de familie en wat er op die avond gebeurde, maar dat is het dan ook.
We were liars kan ik niet aanprijzen, tenzij je je leesdoel van het jaar wilt behalen want hij is maar 320 pagina’s.
–
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
