Gebaseerd op het ware verhaal van Wallis Simpson en Koning Edward VIII
De Hertogin is het tweede deel van Wendy Holdens trilogie Windsor outsiders over sterke vrouwen die het traditionele Britse koningshuis op zijn grondvesten deed schudden. De vrouwen kleurden niet binnen de zeer strakke Windsor-lijnen met hun wereld van etiquette en protocollen. Het tweede deel gaat over Wallis Simpson en een derde zal over prinses Diana gaan. Maar de auteur zou nog een vierde kunnen schrijven over Meghan Markle, haar verhaal is lijkt op dat van Wallis Simpson.
Na hun huwelijksreis naar Parijs arriveren Wallis en Ernest Simpson in Londen. Het gaat niet zo goed met het bedrijf van Ernest maar ze willen er toch het beste van maken. Wallis heeft te kampen met demonen uit haar verleden, een eerder slecht gelopen huwelijk waar geweld schering en inslag was. Maar de lieve Ernest is galant en geduldig. Wallis kan moeilijk aarden in het preutse Londen en verveelt zich al snel. Als Republikeinse begrijpt ze maar niets van de Britten en hun liefde voor hun koningshuis.
Via connecties worden Wallis en Ernest uitgenodigd op een feestje door Thelma Furness, de minnares van Edward, de Prins van Wales en de toekomstige Britse koning. De prins wordt al snel gecharmeerd door de Amerikaanse Wallis, met haar eerlijke en open inzichten. Ze worden goede vrienden en later, wanneer Thelma van het toneel verdwijnt, geliefden. Wallis komt terecht in een luxueus leventje vol glitter en privileges. Wanneer koning George V overlijdt moet Edward hem opvolgen, maar hij is hopeloos verliefd op Wallis. En één van de grootste schandalen van het Britse koningshuis ontstaat.
Hij gaf de troon op voor haar, zij alles voor hem…
Wanneer je de korte inhoud leest zou je denken dat De Hertogin voornamelijk zal gaan over de affaire tussen Walis en prins Edward, maar de auteur zet vooral de relatie tussen Ernest Simpson en Wallis in de schijnwerpers. Slechts de vijftig laatste pagina’s gaan over de liefdesverhouding tussen de prins en Wallis en de vele schandalen die volgden. Holden is hierdoor geslaagd in de opzet om een andere kant van Simpson te tonen dan het beeld dat we allemaal kennen uit de vele geschiedenisboeken. Doch, als ik de korte inhoud las en na het lezen van De gouvernante had ik meer verwacht. Het verhaal begint wanneer Wallis in Londen arriveert met Ernest en eindigt wanneer ze Groot-Brittannië met Edward verlaat. Laat ik nu net nieuwsgierig zijn naar hoe het verder met hen verliep, hoe was hun leven in Frankrijk na het schandaal, wanneer ze eindelijk buiten de schijnwerpers waren? Hiernaast boeide de relatie tussen Ernest en Wallis mij niet zo, ik had graag meer nadruk gehad op hoe Wallis de prins leerde kennen en hoe het allemaal begon. De auteur heeft een niet zo interessante tijdslijn gebruikt. Door het verhaal iets later te laten beginnen, bijvoorbeeld bij het feest waarbij Wallis door Thelma Furness was uitgenodigd, of bij het ontstaan van de vriendschap tussen beide dames, had ze het bijgevolg ook iets verder kunnen laten doorlopen tot na de eerste maanden van ballingschap in Frankrijk. Dit had het geheel veel boeiender kunnen maken.
De auteur gebruikt twee verschillende tijdslijnen: 1935-1936, en 1972 het overlijden van Edward. In het eerste deel van het boek, waarbij Wallis en Ernest zich settelen in de Britse hoofdstad, kabbelt het verhaal door op een rustig tempo. Bovendien hadden de personages niet zo veel diepgang als in het eerste deel van deze trilogie. Zo miste ik de vlindertjes in de buik bij Wallis, wanneer ze verliefd werd. Ik had een boek vol romantiek verwacht, waarbij de personages in de zevende hemel waren en de liefde als vuurwerk rond zou knallen. Maar het wordt allemaal vlakjes omschreven. Ook bij deze auteur vind ik het verrassend en bijzonder dat het eerste deel in een andere stijl geschreven lijkt in vergelijking met het tweede deel.
Er komen heel wat historische personages voor in het boek. Af en toe moet je even opzoeken om te weten wie wie is. Een lijst met de personages en wie ze zijn had hier zeker een meerwaarde geweest voor de niet-Britse lezers.
De hertogin is al bij al een plezierig tussendoor boek, als je er niet met bepaalde verwachtingen aan begint. Het onderwerp is ook bijzonder goed gekozen, want ze leert ons toch wel verder te kijken naar beroemdheden dan dat de roddelblaadjes ons willen doen geloven.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
