Eindigen van een politiek leven
[Recensie] Speculaties over het einde van politieke carrières waren vorig jaar aan de orde van de dag. Diederick Slijkerman en Henk te Velde speelden daarop in met deze bundel over het einde van politieke levens. In een reeks lezenswaardige schetsen ontmoeten we politici die sinds de 19de eeuw uit vrije wil of gedwongen hun werk beëindigden.
Erg evenwichtig is de bundel niet. Het blijft onduidelijk op basis van welke criteria juist deze personen zijn gekozen. Slechts één keer staat een vrouw centraal: Margit van der Steen beschrijft hoe de sociaaldemocraat Hilda Verwey-Jonker ook op hoge leeftijd geen afscheid kon nemen van de politiek. In de inleiding en de conclusie psychologiseren de samenstellers er lustig op los: hoe zou het voelen om een politieke carrière te beëindigen? Gaat het afscheid in Nederland met minder emotie gepaard, omdat politici zichzelf spiegelen aan bestuurders die zich ‘oefenen in afstandelijkheid’? Het zal niemand verrassen dat het afscheid vooral zwaar viel als een carrière plotseling werd afgebroken, zoals bij voormalig premier Ruud Lubbers in zijn tijd als hoge commissaris voor de Vluchtelingen.
Slijkerman en Te Velde wensen politici “een rustig afscheid”, maar presenteren vooral voorbeelden van het tegendeel. Bevestigen die als uitzonderingen de regel of nemen politici net als andere mensen gewoon niet zo graag afscheid?
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
