Intrigerend door de geheimzinnige sfeer maar ook een tikje voorspelbaar
Is het mogelijk om jouw inwendige vuur brandend te houden als je iets vreselijks overkomen is, of gaat het als een nachtkaars uit? In Spelen met vuur, een standalone van Lina Bengtsdotter, komt de lezer hier op een bijzondere manier achter.
Vega en Katja zijn in het holst van de nacht onderweg, zo begint Spelen met vuur. Na deze intro vervolgt het verhaal jaren later, als Vega en Katja elkaar uit het oog verloren zijn na een traumatisch voorval. Vega is als gevolg daarvan verhuisd. Negen jaar spreken de vrouwen elkaar niet, tot een huilende Katja naar Vega belt. “Er zijn dingen aan het licht gekomen.”
Katja is spoorloos
Als Vega naar haar geboortedorp gaat, is Katja spoorloos verdwenen is. Net als Sofia, Katja’s tante die dertig jaar geleden verdween. Ondanks dat veelbelovende begin is Spelen met vuur geen spannend boek. Maar intrigerend is het wel, door de geheimzinnigheid rond de getroebleerde Katja. Voortdurend wisselt het verhaal tussen heden en verleden, waardoor de voortgang traag is. Halverwege krijgt de lezer een vermoeden over hoe bepaalde gebeurtenissen in elkaar passen en welke rol de betrokken personen spelen.
Verhaal in een verhaal
Bengstdotter heeft een verhaal in een verhaal geschreven. De boeiende, complexe personages komen realistisch over. Katja is afkomstig uit een gebroken gezin. Zij worstelt met destructief gedrag als gevolg van traumatische gebeurtenissen, waar ze echter niets over los laat. Ze is geobsedeerd door de verdwijning van Sofia.
Vega draagt een duister geheim met zich mee dat haar leven beïnvloedt. Schrijven is haar uitlaatklep. Spelen met vuur geeft subtiele hints naar wat er gebeurd is, maar wat het precies is blijft onduidelijk. Deze psychologische thriller eindigt zoals verwacht. Dankzij de goede schrijfstijl van Bengsdotter is Spelen met vuur toch prettig om te lezen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
