Een verhaal met veel verschillende ingrediënten
Lin woont op Steigereiland, een kleine gemeenschap van woonbootbewoners. Nu ze al enige tijd gepromoveerd is tot rechercheur, moet ze continu schipperen tussen haar functie als rechercheur en de – officieuze – ordebewaking van het eiland. Na een drugsvondst wordt Lin op de zaak gezet, maar intussen verdwijnt haar buurmeisje. Lin gaat op onderzoek uit, tot het plots erg dichtbij komt…
Met Steigereiland heeft Lidewij Martens een spannende politieroman geschreven. Het is duidelijk dat ze in de politiewereld thuis is, dit door het schrijven van scenario’s voor o.a. Baantjer, Flikken Maastricht,…
De plot is goed doordacht, maar niet zo heel ingewikkeld. Er is een constante opbouw van feiten en elementen, die ons zo steeds meer informatie geeft over wat er is gebeurd. Het einde is spannend, maar niet echt heel verrassend. Het gaat er vooral om dat het plaatje klopt en dat er voldoende spanning is gedurende het hele verhaal. En dat is zeker het geval. Steigereiland is dan ook een echte politieroman. Met de nodige aandacht voor opsporing, ondervraging, interactie tussen collega’s,…
Er zijn meerdere verhaallijnen die door elkaar lopen. Zo heb je het onderzoek naar de drugszaak en de zoektocht naar Sabine, het vermiste buurmeisje van Lin. Vooral de onderzoeken staan centraal, maar toch zie ik persoonlijk het privéleven van Lin als quasi even belangrijk. Zowel haar verleden als haar familiebanden. Tijdens het lezen wordt het dan ook steeds duidelijker dat Lin de spilfiguur is in het geheel, en dat ze in van alles en nog wat ongewild verwikkeld geraakt. Tot het uitmondt in een spannende ontknoping.
Het hoofdpersonage Lin is zeer goed neergezet. Lin is rechercheur, en heeft al veel meegemaakt in haar leven. Zaken die haar tekenen, en waar ze nog altijd nachtmerries en paniekaanvallen van krijgt. Zeker nu haar buurmeisje – en zwemmaatje – waar ze verdwenen is, begint ze steeds meer te hyperventileren. Ze zoekt sinds haar echtscheiding ook steeds meer troost in voedsel. Lin is een zeer sterke vrouw, en een hele goede rechercheur, maar tegelijk kan ze snel in paniek raken, vooral over dingen die haar persoonlijk raken. Toch zie je haar een evolutie maken gedurende het verhaal, waar in het begin haar hyperventilatie aanvallen de bovenhand dreigen te nemen, lukt het haar om deze wanneer het echt nodig is, te overwinnen.
Lidewij Martens heeft een erg duidelijke en directe schrijfstijl. Alles wat is neergeschreven is belangrijk voor het verhaal of voor de beeldvorming ervan. En dit laatste is een sterk punt van Lidewij Martens. Je kunt duidelijk merken dat ze scenario’s schrijft voor politieseries. Het verhaal komt over als een film, je ziet de gebeurtenissen en personages echt voor ogen. Dat maakt dat het boek heel vlot leest en het geheel een logische volgorde heeft.
Steigereiland heeft mij absoluut kunnen bekoren. Het is een verhaal met veel verschillende ingrediënten. Spannende verhaallijnen, beeldende beschrijvingen en een erg sterk hoofdpersonage dat het boek naar een hoger geheel tilt. Het enige dat misschien wat jammer is, is dat ik om het einde niet verbaasd was wie de dader was. Maar verder was het een uitstekende ontknoping.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
