Ontvoeringen en slachtoffers in elke verhaallijn
[Recensie] Met het volgende citaat opent Andreas Gruber Stervensuur en dit geeft een bepaalde spanning die in het boek terugkomt. “Eigenlijk is de wereld een behoorlijk riskante plek. Allerlei erge dingen kunnen je daarbuiten overkomen, en vaak gebeurt dat ook. (Anna Salter)”.
Een gezongen kinderversje zorgt ervoor dat een tot haar nek in cement gegoten vrouw wéét wie haar ontvoerder is, maar de lezer niet. En zo begint de spannende en tegelijk gruwelijke proloog van Stervensuur van Andreas Gruber.
Spel
De dader van deze ontvoering speelt een spel met zijn slachtoffers en trekt anderen erin mee. Ogenschijnlijk kiest hij iemand uit waar hij een ‘cadeau’ bezorgt. Vervolgens belt hij op met de boodschap dat er geen politie ingeschakeld mag worden. Zijn tweede eis is dat er binnen 48 uur verteld moet worden waarom het slachtoffer ontvoerd is. De ontvoerder belt daar speciaal voor terug.
Rechercheur Sabine Neme raakt erbij betrokken doordat zij in contact komt met profiler Maarten S. Sneijder en ze samen verschillende moordzaken onderzoeken met vreemde doodsoorzaken. Door toeval ontdekt Sabine een verband dat wijst richting een kinderboek.
Cadeau
Een andere belangrijke verhaallijn is die van psychotherapeute Helen, een voormalige profiler. Zij ontvangt een ‘cadeau’ en gaat zelf op onderzoek uit, want ze heeft een vermoeden wie het slachtoffer is. Wanneer ze oude contacten binnen de politie belt, duurt het niet lang voordat ook zij bepaalde verbanden gaan leggen. Alleen is dit niet geheel ongevaarlijk voor Helen.
Verwachtingen
Gruber weet bij de lezer verwachtingen op te roepen die versterkt worden door de vele onverwachte ontwikkelingen in het verhaal, zoals bijvoorbeeld de ontvoering van Helen en de achterliggende gedachte. Meerdere verhaallijnen en wisselende perspectieven houden de spanningsboog strak gespannen. Dit doordat er in elke verhaallijn ontvoeringen plaatsvinden en slachtoffers vallen. Door de alwetende verteller weet de lezer soms meer dan de politie, maar het wáárom en waar de dader zich ophoudt is nog een hele puzzel.
De spanning loopt zelfs op richting het einde, doordat de dader ontdekt dat de politie van zijn acties op de hoogte is. Het is goed te merken dat Gruber al heel wat boeken heeft geschreven toen Stervensuurverscheen. De lezer kan lekker meepuzzelen en het plot is zorgvuldig opgebouwd. En zoals in veel thrillers ligt er een druk op de politie om vooral snel een arrestatie te verrichten.
Personages
De personages komen tot leven in het boek en met Maarten S. Sneijder heeft Gruber een opmerkelijk personage neergezet die jointjes rookt tijdens het werk en zich bedient van aforismen. “Een zelfingenomen betweter, met de empathie en de tact van een rotsblok.”
Van omgangsnormen heeft hij nog nooit gehoord, laat staan van respect voor collega’s. Sabine Nemez droomt ervan om ooit profiler te worden en doet niet alles volgens de regels van de wet en weet daardoor respect af te dwingen bij de onconventionele Maarten. Als antagonist en protagonist versterken ze elkaar. Maarten is zo overtuigd van zijn eigen gelijk dat als Sabine hem van repliek weet te dienen hij haar met andere ogen gaat bekijken. Ze geeft hem een koekje van eigen deeg als ze ontdekt dat hij boeken steelt en dit goedpraat.
Psychopaat
Gruber weet de lezer psychologisch inzicht te geven in het ontstaan van een psychopaat en daardoor laten begrijpen waarom de dader de gruwelijke dingen met de ontvoerde vrouwen doet. Want met een moeder die eerder een kind verloren heeft door verdrinking, wordt haar zoon met harde hand gedwongen door zijn vader om gehoorzaam te zijn. Dit zorgt voor een verknipte geest met een haat tegen vrouwen.
Stervensuur weet de lezer te boeien en is een krachtig begin van de serie Nemez&Sneijder die al uit zeven delen bestaat.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
