Kun je als kind echt vertrouwen op je ouders?
Een kind zou onvoorwaardelijk op zijn ouders moeten kunnen vertrouwen en bouwen. Als je als kind bij een criminele vader opgroeit waarmee je het gevoel hebt geen band te hebben is dat lastig, maar niet onoverkomelijk. Het maakt een kind gehard en bestand tegen akelige situaties.
Dit thema is een rode draad in Kleinste kwaad, waarin detective Roelant Onderwater het criminele circuit achter zich heeft gelaten sinds zijn relatie met Zorah Thijssen, het hoofdpersonage. Beiden worden betrokken bij het oplossen van de ontvoering van vijf tieners.
Ereschuld innen bij zijn oude legermaat
Wanneer drugshandelaar Ko bij zijn oude legermaat zijn ereschuld wil innen, moet er een knop bij hem om. Ko’s dochter Sharon is een van de vijf ontvoerde tieners en een nichtje van Roelant. Doordat hij Ko te hulp schiet ontstaan er spanningen met Zorah, die op eigen titel een van de ouders gaat bijstaan en haar eigen onderzoek start.
Het is Zorah die – niet helemaal legaal – een spoor vindt. Een race tegen de klok start als de eerste losgeldbrief wordt ontvangen en de eisen medegedeeld worden, met als inzet de levens van vijf kinderen. Hoe hoog die inzet is, blijkt pas tegen het einde.
Kleinste kwaad is het vervolg op Klaverblad, dat in 2021 verscheen als eerste thriller van Floris Kleijne. Kleinste kwaad kan goed als standalone worden gelezen. Het verhaal begint twee jaar na de verhaallijn van Klaverblad, met Zorah Thijsen en Roelant Onderwater. Hun relatie heeft zich verdiept en Zorah is bezig haar plekje in de maatschappij terug te veroveren.
Kwetsbaar maar sterk
Kleinste kwaad heeft een zorgvuldig opgebouwd realistisch plot. Het verhaal lees je vanuit verschillende perspectieven. De spanning blijft voortdurend op de achtergrond aanwezig, het boek blijft boeien. In het midden komt het verhaal in een stroomversnelling door ontdekkingen die Zorah doet.
De hoofdstukken vanuit de slimme Sharon laten zien hoe kwetsbaar, maar ook hoe sterk zij is en blijft zoeken naar een manier om te ontsnappen. Haar manier van communicatie met het thuisfront vanuit de plaats waar ze gevangen wordt gehouden, is inventief. Het beeld dat zij schept van de ontvoerders – met maskers van geruchtmakende personen -roept een goed beeld op van hun karakters. De personages komen realistisch over en de lezer weet regelmatig meer dan de politie, wat meepuzzelen bevordert. De epiloog van deze thriller eindigt met een opmaat voor een vervolg.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
