Wie van de vier jongeren vertelt de waarheid?
[Recensie] Toen waren er nog vier van de Amerikaanse Chelsea Sedoti is onderdeel van boekenreeks Politie niet betreden. Deze is bedoeld om de jeugd vanaf circa tien jaar aan het lezen te krijgen. Het boek is geschikt voor zowel jongens als meisjes en is onderdeel van een lespakket voor middelbare scholieren. Deze Politie niet betreden-reeks omvat onder andere boeken als Catch van Elvin Post, Ik weet dat je liegt van Daphne Benedis-Grab en Kater van Margje Woodrow. Een leuke wetenswaardigheid is dat Toen waren er nog vier eerder in Nederland is verschijnen dan in Amerika.
Leugens en geheimen
Deze Young Adult-thriller is opgedeeld in twee delen en begint na de verdwijning van Maylee. In het eerste en tevens het dikste deel stelt de politie vragen in een verhoor aan vier tieners over de verdwijning. Afwisselend zijn Petra, Abigail, Nolan en John aan het woord, om antwoord te geven op dezelfde vragen. Deze vertelwijze houdt het verhaal spannend en mysterieus. Want wat is er nu eigenlijk in het kampeerweekend van deze vijf tieners gebeurd? Door het praten met de politie hoor je van verschillende kanten wat de insteek van de vrienden was om te gaan kamperen. Met horten en stoten komt het verhaal eruit, maar klopt het wel wat ze vertellen? Op deze manier kom je te weten wat er volgens de tieners gebeurd is en leer je de vijf vrienden ook steeds iets beter kennen. De onderlinge verhoudingen van de ‘vrienden’ staan op scherp door het gebruik van alcohol bij het kampvuur en door het elkaar proberen dronken te voeren.
Ieder voor zich
In het tweede gedeelte komt de aap uit de mouw, komen leugens en geheimen aan het licht en hangen vriendschappen aan een zijden draadje. Hier wordt de spanning opgebouwd omdat ze van elkaar gescheiden hun eigen ding doen in het bos, alles om Maylee te vinden. Er hangt een mysterieus en gespannen sfeertje. De kwetsbaarheid van de tieners, die op zoek zijn naar hun identiteit, komt duidelijk naar voren. Beetje bij beetje worden geheimen ontrafeld en komt de waarheid aan het licht, maar deze is toch anders dan eerst doet vermoeden.
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en is vlot geschreven. Het einde is een beetje abrupt, maar past er wel bij. De personages zijn herkenbaar, net als hun karakters die goed passen bij onzekere tieners die dingen uitproberen. Door de wijze waarop het boek opgebouwd is, leert de lezer ze goed kennen en komt erachter wat de beweegredenen zijn om mee te gaan kamperen. Nolan als complotdenker die gelooft in Bigfoot, een cryptidensoort, en zeker weet dat in hun kampeeromgeving gesignaleerd is. Petra, een regelmiep die graag commandeert en vindt dat ze de ‘beste’ vriendin van Maylee is. Mysterieuze Abigail brengt het thema discriminatie tot leven door te zeggen dat de zwarte John Maylee vermoord heeft. Abigail brengt ook een thema tot leven wat veel tieners zullen herkennen:
“Maar als je iets slechts doet met goede bedoelingen, is het dan goed of slecht?”
Maylee komt over als manipulatief, zelfzuchtig, onverschillig en roekeloos.
“Ze doet wat goed voelt, en niet wat andere mensen van haar verwachten.”
En John leer je het minst kennen, die wil een advocaat. Toen waren er nog vier is een leuke Young Adult die goed laat zien hoe kwetsbare tieners bang kunnen zijn om op te groeien.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
