Is liefde wel echt genoeg?
[Recensie] Ilse van der Hout schreef voor uitgeverij De Boekenvos een interessante sciencefiction novelle. Vleugels van woestijnstof verschijnt zowel als e-book als paperback versie. Eerder schreef ze een young adult verhaal dat deel uitmaakt van de verhalenbundel Nieuwe horizon.
In Vleugels van woestijnstof volgen we Airi, die samen met haar verloofde Yawen in de Ark woont. De veiligste plaats op de planeet Alberon2. Buiten de stadsmuren van de Ark is er namelijk alleen maar woestijn met haar gevaarlijke zandmonsters. Voor de ‘Missie’ wagen de mensen hun leven op deze planeet, ze moeten er de belangrijke mineralen verzamelen, om ooit mee te nemen naar de Aarde. Ook Airi en Yawen werken voor deze Missie.
Tijdens een opdracht geraakt de groep waar Yawen toe behoort in de problemen, waardoor ze verdwijnt in de woestijn. Airi twijfelt geen moment en keert de stad de rug toe om haar vriendin te gaan zoeken. Er wacht haar een zware tocht. Voor de liefde heb je veel over, maar hoever wil je hierin gaan?
Aandacht aan de klimaatproblemen
Toen ik het e-book kreeg, viel mij de cover onmiddellijk op, die een uitgestrekte woestijn toont. De bruintinten versterken het woestijngevoel nog meer. Ook de woorden ‘een SF-novelle’ spraken mij direct aan. Omdat het verhaal zich op een andere planeet afspeelt, kun je het sciencefiction noemen. Toch vond ik dat dit minder sterk aan bod kwam dan ik voordien had verwacht. De gevoelens en gedachten van Airi en haar relatie met Yawen staan veel meer op de voorgrond. En ook de zandmonsters waar in de flaptekst over wordt gesproken komen minder dan gehoopt voor.
Airi is het hoofdpersonage, en het verhaal wordt vanuit haar standpunt verteld. Dit gebeurt in de ik-vorm. Dat vond ik soms wat verwarrend, vooral in het begin toen ik het personage nog niet kende. Dit verbeterde eens ik halverwege was. Het karakter van Airi is herkenbaar, ik kreeg een goed idee van wat ze voelde en dacht. Zoals haar liefde voor Yawen en haar twijfels over de Ark en de Missie. Het gaat hierbij onder andere om wat je echt wil, waar je je thuis voelt. En wat je bereid bent om op te geven voor je lief. Het koppel denkt hier niet hetzelfde over. Hun gesprekken komen op mij geloofwaardig over, met veel gevoelens.
De auteur geeft in Vleugels van woestijnstof aandacht aan de klimaatproblemen. Ze laat zien hoe de planeet vecht tegen de mensen omdat deze geen respect tonen. Dat is een goede boodschap. Er zaten enkele spannende gebeurtenissen in het boek, zoals het moment dat Yawen verdween. De manier van schrijven van Ilse van het Hout spreekt aan, goed leesbaar.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
