Gelukkig worden
[Recensie] Hoe doe je dat gelukkig worden als je diep in je hart ongelukkig bent, omdat je bijvoorbeeld iemand verloren hebt of uit het oog verloren bent? In Voordat de waarheid uitkomt van Toshikaza Kawaguchi zitten veel personages die vol schuldgevoelens zitten. Dat ze het zelf in de hand hebben om gelukkig te worden, zien ze (nog) niet. Maar een bezoek aan een zeker café in Tokio waar een bijzondere koffie geschonken wordt bied uitkomst.
Kawaguchi is regisseur en schreef toneelstukken, zoals Voordat de koffie koud wordt. Hiermee won hij de grote prijs van het Suginami Drama Festival. In 2015 bewerkte hij dit toneelstuk tot roman en debuteerde hiermee. Het boek is ondertussen verfilmd (2018) en in meer dan dertig landen verschenen. Voordat de waarheid uitkomt, is het vervolg op Voordat de koffie koud wordt en voor de liefhebber, er is een derde boek in aantocht!
Tijdreizen
Terug in de tijd om iemand te spreken of naar de toekomst reizen, om te zien wat er van een persoon geworden is, zou denk ik iedereen wel willen. En dat is precies wat er in Voordat de waarheid uitkomt gebeurd, tijdreizen. Mensen voelen zich gelukkig als ze de woorden horen die ze op dat moment nodig hebben. Rationeel is niet altijd te verklaren waardoor dit komt. In het boek gaan mensen naar het verleden of heden om een dierbare te ontmoeten. Het verschil tussen beide boeken is, dat de personages die de tijdreis maken in het eerste boek, vrouwen zijn, en in het tweede, mannen zijn.
Onderling verbonden
Het boek bevat vier verschillende verhalen waarbij er in voorkomende personages onderling verbonden zijn. Voor in het boek is een schema met deze personen en hun verbintenissen opgenomen. Het is goed te merken dat het om een bewerking van een toneelstuk gaat, daar alles zich afspeelt in slechts één ruimte, het koffiehuisje, waar de tijd is blijven stilstaan. In elk verhaal is er een ander personage dat op de voorgrond treedt. Met vertrouwd aanvoelende personages weet Kawaguchi een (Japanse) sfeer te creëren waarin de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Door spitsvondige dialogen weet hij de aandacht van de lezer vast te houden en over dingen na te laten denken.
Via de alwetende verteller leert de lezer de schuldgevoelens kennen van de hoofdpersonen. Door zijn gedetailleerde, beschrijvende stijl met een vleugje humor is het net of je erbij bent. De geest of ook wel vrouw in de jurk, het klingelen van de deurbel en de drie wandklokken, waarvan er maar één de juiste tijd aangeeft en het steeds weer opnieuw oplezen van de regels voor het tijdreizen passen goed bij dit verhaal vol wijsheden. Wat de personages allemaal met elkaar gemeen hebben, is dat ze een door hun ‘gemaakte’ fout willen rechtzetten.
Met herkenbare levensverhalen zet Kamaguchi de lezer aan tot nadenken over hoe wij eigenlijk (niet) communiceren en hoe belangrijk het is om in jezelf te blijven geloven om gelukkig te worden.
“Als je in beslag genomen wordt door je eigen zorgen, kun je zelfs blind raken voor de gevoelens van je meest dierbaren.”
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
