Prachtig geschreven, een tikje moraliserend, maar evengoed heerlijk leesvoer
[Recensie] De Children’s Aid Society was de grootste plaatsingsorganisatie van weeskinderen in New York City vanaf het begin in 1853 tot ver in de twintigste eeuw. In 1859, de tijd waarin Wat blijft is liefde speelt, stond de organisatie nog heel erg in de kinderschoenen. Het leven van de weeskinderen in de sloppenwijken van New York van de negentiende eeuw was uitzichtloos, getekend door honger, verwaarlozing en misbruik. De organisatie bracht kinderen die daarvoor in aanmerking kwamen, met treinen naar het platteland om daar een nieuw gezin te vinden. In ruil voor een thuis en de voorziening in basisbehoeften werd van de kinderen een bijdrage verwacht in het huishouden. De trilogie De kindertrein beschrijft de perikelen van de zusjes Neumann die na het overlijden van hun ouders het samen moeten zien te redden in New York. In het eerste verhaal Waar het geluk wacht, staat het leven van Elise centraal, in het tweede deel Een stap in het licht Marianne en in dit boek Sophie, het jongste zusje.
Sophie is het contact met Elise en Marianne al meer dan twee jaar kwijt. Ze is weggelopen om voor Olivia en Nicholas te zorgen, twee jonge wezen die niemand anders op de wereld hebben dan haar. Ze hebben een tijdje samen in een kindertehuis gezeten, maar wanneer Sophie daarvoor te oud wordt, gaat ze samen met de kinderen en Anna haar vriendin, op pad.
Ze vinden onderdak bij Molly, het zusje van Anna. Anna en Sophie krijgen allebei verkering met een van de Bowery Boys. Bij een ontmoeting met een van de rivaliserende gangs vallen er doden. Anna en Sophie zijn daarna niet meer veilig in New York en moeten vluchten. Ze gebruiken daar de kindertrein van de Children’s Aid Society voor. Sophie heeft het plan om onderweg al uit te stappen, maar de andere kinderen zijn bang en moe en willen de veiligheid van een gezin.
Ze worden door de organisatie naar Mayfield gebracht, een gehuchtje in het verre Illinois. Daar worden de kinderen tot afgrijzen van Sophie, gesplitst. Anna gaat met de familie Pierce mee, Olivia en Nicholas met de familie Ramsey en Sophie met de familie Duff. Een eenvoudige boerenfamilie met vijf opgroeiende zoons. Sophie helpt de moeder Euphemia om dit grote huishouden te kunnen voeden. Ze leert er van alles en komt tot haar grote verrassing Reinhold Weiss tegen. Een jongen die ze nog kent vanuit haar jeugd. Sophie mist Olivia en Nicholas enorm, maar krijgt geen toestemming om ze te bezoeken. Als ze erachter komt dat vooral Olivia niet goed behandeld wordt, wil ze de kinderen terughalen. Maar dat laat de familie Ramsey niet zomaar gebeuren. Sophie bedenkt teneinde raad een ingewikkeld plan, maar of het daarmee wel lukt?
De cover maakt meteen duidelijk dat we te maken hebben met een historische roman. We zien een ouderwets gekleed meisje op de rug. Op de achtergrond een mistig platteland. Het zal Sophie zijn die op weg is met een mand eten voor de mannen die hard aan het werk zijn. De titel laat de kern van het verhaal zien. Het enige dat belangrijk is in het leven van Sophie is de liefde die blijvend is.
Het leven van de weeskinderen in de sloppenwijken in New York was verschrikkelijk. In het begin van het verhaal raken Anna en Sophie betrokken bij een gangoorlog tussen twee rivaliserende bendes. De auteur laat de wanhoop zien die dan ontstaat. Waar moeten ze naar toe, waar vinden ze onderdak? Hoe komen ze aan eten? De stap naar liegen, bedriegen en stelen is onafwendbaar. Die stap heeft Sophie al lang gemaakt, maar het heeft haar niet veel opgebracht. Hun enige kans is de kindertrein, maar hoewel de redenen van de Children’s Aid Society onbaatzuchtig zijn, zijn die van de adoptiegezinnen dat niet altijd. Heel veel kinderen vinden inderdaad een goed gezin, maar er worden ook kinderen uitgebuit en misbruikt. De auteur wil ook dat onderdeel van deze reddingsactie laten zien. Het levert een ontroerend verhaal op over een jong meisje, Sophie, die zich alleen maar aan de liefde voor Olivia en Nicholas kan vasthouden. Omgekeerd vormt zij voor deze twee kinderen het reddingsanker. Prachtig geschreven, een tikje moraliserend, maar evengoed heerlijk leesvoer.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
