Gewoon proberen is het advies!
[Recensie] De afgelopen twee schooljaren waren de boeken nog niet gekaft of Tess begon meteen met het handletteren van haar boeken. Door ze op te leuken met wat ze allemaal uit de boeken van Luttenberg had geleerd vielen ze goed op en waren ze duidelijk van haar. Sierletters, blokletters, gekke vormen en tekeningen. Helemaal iets voor onze creatieveling. Nu kwam Wat maak jij ervan uit en ook dit boek mochten Tess en ik recenseren, we hadden er zin in want handletteren is écht heel leuk om samen te doen (en best een uitdaging).
De vrolijke cover met de bekende letters nodigde meteen uit het boek eens aan een grondige inspectie te onderwerpen. Het eerste wat Tess zei: ‘ He? Hier staat bijna niets in!’ En ik moest Tess daarin gelijk geven. Per pagina of soms per twee staat alleen een opdracht. Denk aan: Maak een patroon van paperclips, Dit zijn al mijn schoenen, Maak een patroon van driehoekjes. Tess keek me teleurgesteld aan, dit was niet wat ze had verwacht. De gedachte was, in de stijl van wat we van Luttenberg kennen, om verder te gaan met handletteren en tekenen. De geleerde dingen verder uit te bouwen. Toegegeven, bij sommige opdrachten kun je dat er wel van maken maar voor een veertienjarige sprong die bedoeling er niet uit. In dit boek moet je aan de bak met een opdracht die een enkele zin behapt en waar nauwelijks tot geen voorbeelden staan. Als je niet eerder een boek van Luttenberg hebt gelezen of gezien dan zou het zomaar eens kunnen dat je niet weet wat je moet doen.
We hebben de moed niet opgegeven en zijn opdrachten gaan zoeken die ons aanspraken. Het ‘Dream a little dream’ (dit is mijn droom) tekenen kon welgeteld een kleine vijf minuten op de aandacht van dochterlief rekenen. ‘Wat heb je gerockt deze week’ werd beantwoord met een zeven voor Nederlands en je humeur van afgelopen week kreeg snelle smiley’s. Al bij al was Tess er snel klaar mee en ook ik moet toegeven dat dit boekje ons niet zo heeft aangesproken als voorgaande uitgaven, hé wat jammer nou! Niets zo leuk als met je puber aan tafel creatief bezig zijn. Tess werd niet uitgedaagd en eerlijk gezegd, ik ook niet. Geen instructies, voorbeelden of kekke opmerkingen. 
Daarbij is de inhoud van het boekje erg somber, alles is zwart/wit, oogt het leeg (ruimte voor jouw opdrachten) en mis je de typische voorbeelden van Luttenbergs leuke teksten en tekeningen. De weinige teksten zijn wel hip en spreken aan, het taalgebruik is van deze tijd maar het is alleen niet verleidelijk genoeg, het is te summier. Voor ons dan toch.
Helaas, deze keer zijn we dus niet zo enthousiast. En dat mag. Waarschijnlijk zijn er genoeg creatievelingen die dat wel zijn. Een pagina vol insecten tekenen lag ons niet echt. En om al onze schoenen te tekenen komen we papier te kort. De uitdaging van dit boek is je grenzen te verleggen en te ontdekken hoe creatief je bent, zo staat in het nawoord. Blijkbaar zijn wij daar niet in geslaagd. Want hoe teken je ‘Mijn mooiste momenten in polaroids’? Leg de jeugd eerst maar eens uit wat een polaroid is.
Wij maken niet zoveel van Wat maak jij ervan? en komen niet verder dan twee sterren. We pakken de andere boeken van Luttenberg er nog maar eens bij en gaan ons verder ‘verdiepen’ in het handletteren want gemakkelijk is het nog steeds niet, wel leuker dan dit boekje, maar dat is en blijft persoonlijk. Gewoon proberen is het advies!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
