Een rollenspel dat zich afspeelt in een fantasiewereld
[Recensie] Zelfs als we zwijgen is het nieuwste boek van Marieke Nijkamp die als schrijfster bekend werd met haar boek 54 minuten. In dit nieuwste boek maken we kennis met vijf bevriende jongeren die nog één keer samen een weekend weg besluiten te gaan alvorens ze allemaal uit vliegen. Het verhaal zelf wordt afwisselend verteld door de ogen van alle vijf de jongeren en start eigenlijk meteen vanaf het moment dat ze op weg zijn naar het verlaten huisje. Als lezer val je dus midden in een verhaal, aangezien je al snel merkt dat er iets staat te gebeuren, maar het is ook al vrij snel duidelijk dat er al het een en ander gebeurd is. Persoonlijk heb ik meestal geen moeite met boeken waarbij gedurende het verhaal steeds duidelijker wordt wat er in het verleden is gebeurd, maar bij dit boek had ik er wat meer moeite mee.
Doordat je ieder hoofdstuk weer beleefde door de ogen van iemand anders bleef het voor mij gevoel te lang vaag en bovendien kon ik me bij geen enkel personage een voorstelling maken over hoe diegene er dan uit zou kunnen zien. Daarmee kom ik ook op het volgende punt. Marieke heeft geprobeerd met haar verhaal aandacht te verkrijgen voor onder andere transgenders, non-binaire personen, maar het werd in mijn ogen te veel van het goede. Ik kreeg sterk het gevoel alsof er op ieder persoon een etiketje geplakt moest worden, terwijl dit wellicht niet de bedoeling was. Bovendien werd ervan uitgegaan dat de aanspreekvorm van non-binaire personen algemeen bekend is, maar toen ik de eerste keer las dat er over hen gesproken werd terwijl er maar één persoon bedoeld werd dacht ik dat dit een vertaalfout was. Echter stond dit er veel vaker, waardoor ik redelijk vastliep in het verhaal en pas na wat zoeken op internet kwam ik tot de ontdekking dat dit bewust zo wordt gedaan.
Eenmaal aangekomen in het huisje kwam er, een voor mij totaal onbekend, nieuw verhaalelement bij. De vrienden besluiten namelijk een LARP-game te spelen. Dit is een rollenspel dat zich afspeelt in een fantasiewereld en ieder van hen heeft zijn eigen rol daarin. Hierdoor kwam ik nog moeizamer door het verhaal want naast het feit dat ik nu te maken had met vijf mensen waarvan ik mezelf nog steeds geen goed beeld kon vormen, hadden deze vijf ineens ook nog eens allemaal hun eigen personage in het spel, waardoor er ineens 10 totaal verschillende persoonlijkheden waren. Vanaf dit punt heb ik het boek ook even weg moeten leggen omdat ik pagina’s constant aan het herlezen was omdat het verhaal gewoonweg niet bleef hangen.
Nadat ik eenmaal verder ben gegaan in het boek, moet ik concluderen dat het verhaal wat Marieke voor ogen had erg goed was, maar doordat er te veel thema’s aangehaald worden werd de daadwerkelijke rode draad erg slap. Naar het einde toe is er ontzettend veel gebeurd, maar het verhaal eindigt alsof het een doodnormaal weekendje weg was. Persoonlijk denk ik dat het goed is om aandacht te vragen voor andere gender-identiteiten dan man of vrouw, maar nu kwam het juist op mij over alsof het iets vreemds is, terwijl wanneer er wellicht minder de nadruk op wordt gelegd, het verhaal veel soepeler had gelopen.
Na het uitlezen van het boek ben ik dan ook lichtelijk teleurgesteld aangezien mijn verwachtingen hoog lagen. Echter werd het een beetje een ver van mijn bed show, omdat ik mezelf met geen enkel personage kon identificeren. Bovendien kan ik, zelfs na het uitlezen van het boek, geen enkel beeld vormen bij hen. Hierdoor beoordeel ik het boek dan ook niet hoger dan twee sterren en hopelijk lukt het Marieke om mij met een volgend boek wel weer enthousiast te maken.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
