Rauw en heftig
[Recensie] Zeven minuten na middernacht is het ontroerende verhaal over Conor en zijn moeder, die ziek is. In dit boek lopen verhalen, nachtmerries en de waarheid door elkaar heen. Een ontroerend boek, met een verhaal waarbij je hoopt dat het niemand overkomt. De illustraties van Jim Kay zorgen ervoor dat verhaal nog sterker overkomt.
De taxusboom
De dertienjarige Conor heeft elke nacht een nachtmerrie, al sinds zijn moeder ziek is geworden. Maar op een avond roept een monster hem, precies om zeven minuten na middernacht. Het blijkt de oude taxusboom te zijn die buiten in de tuin staat, in plaats van het monster uit zijn dromen. De taxusboom komt tot leven en blijkt ook een monster te zijn, alleen net even anders dan het monster in Conors dromen.
Patrick Ness is geboren in Virginia, maar woont sinds 1999 in Londen. Naast een tweetal boeken voor volwassenen, schrijft Ness met name Young Adult-boeken, zoals de Chaos-trilogie en Release. Voor zijn boeken heeft hij onder andere de Carnegie Medal en de Jugendliteratur Preis gewonnen. Naast het schrijven van boeken, schrijft Ness ook filmscripts. Van Zeven minuten na middernacht is in 2017 een film verschenen.
Samen
In het voorwoord vertelt Ness dat hij het idee van Siobhan Dowd heeft mogen gebruiken. Zij heeft vier Young Adult-boeken geschreven en dit had haar vijfde boek moeten worden. Ze had de personages en een idee voor het boek bedacht en al een begin geschreven. Maar helaas had ze geen tijd meer. Ness heeft haar voorwerk uitgewerkt tot het boek dat we nu in handen hebben. Aan de hand daarvan zijn er voor Ness nieuwe ideeën ontstaan en heeft hij zijn eigen draai eraan gegeven.
Het monster na middernacht
Zeven minuten na middernacht wordt Conor wakker geroepen door de taxusboom. Hij vertelt Conor in zijn nachtmerries verhalen. Dit zijn een soort van sprookjes, maar de afloop is net even anders. De boom helpt elke keer degene die je normaal als ‘slecht’ zou beschouwen of hij ruïneert het leven van degenen die ‘goed’ zijn. De boom legt uit waarom en vertelt op dat moment een kant van het verhaal dat je in eerste instantie niet gehoord hebt. Hiermee legt hij aan Conor uit dat verhalen niet zo duidelijk zijn als het lijkt.
Na de drie verhalen moet Conor zijn verhaal vertellen, zijn echte nachtmerrie. Hier wil hij niet aan denken. Hij houdt vast aan het idee dat het zijn nachtmerrie is en niet zijn verhaal, niet zijn waarheid. Hij is bang dat wat er gebeurt allemaal zijn schuld is, door wat hij denkt en wat hij voelt.
Waar Conor ’s nachts wordt geteisterd door zijn nachtmerries, maakt hij zich overdag grote zorgen om zijn zieke moeder die kanker heeft. Ze is heel de tijd moe, ligt veel in bed of slaapt. Ook moet ze regelmatig naar het ziekenhuis. Op school wordt Conor gepest door Harry. Hij slaat Conor in elkaar en zegt vervolgens dat Conor dit zelf wilde.
Gedachten en gevoelens
De dromen worden steeds realistischer en de spanning loopt verder op. Je wil maar wat graag weten wat de nachtmerrie van Conor is. Tegelijkertijd houd je je hart vast en ben je bang voor de afloop van het verhaal. Ook al lijkt de uitkomst onomkeerbaar, je blijft hoop houden.
De combinatie van de nachtmerries, het leven van Conor overdag, wat in het teken staat van de zorgen en het verdriet om zijn moeder, en het pesten van Harry, zorgt ervoor dat dit een boek is dat je naar de strot grijpt. Het is een rauw en heftig verhaal, over het verliezen van een dierbaar persoon op een afschuwelijke manier. Daarnaast spelen de schuldgevoelens een grote rol, over wat je denkt en wat je voelt. Dit verhaal laat zien dat het niet zo zwart-wit is als het lijkt.
“Je schrijft je leven niet met woorden, zei het monster. Je schrijft het met daden. Wat je denkt is niet belangrijk. Het enige belangrijke is wat je dóét.”
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
