Op 18 oktober overleed schrijver Wessel te Gussinklo (1941-2023) in zijn woonplaats Kamperland. Zijn uitgeverij Koppernik laat op haar website weten: “We missen onze lieve vriend en groot schrijver Wessel, zonder wie onze uitgeverij niet had bestaan.” Te Gussinklo scheef zeven romans, maar ook een verhalenbundel en diverse essaybundels.
Hij won diverse prijzen. Voor zijn debuut De verboden tuin ontving hij de Anton Wachterprijs, voor De opdracht de ECI-prijs, de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs en de F. Bordewijkprijs, voor De hoogstapelaar de Bookspot Literatuurprijs, voor Op weg naar De Hartz de Boekenbon Literatuurprijs en voor zijn gehele oeuvre de C.C.S. Croneprijs. Te Gussinklo werd 82 jaar.
We herdenken hem met enkele citaten uit de overwegend lovend recensies op Bazarow:
Madelon van Honk schrijft over De verboden tuin: “Wat Te Gussinklo wederom uitmuntend doet, is betekenis geven aan de kleinste veranderingen in gemoed; hoe je door één woord of door de manier waarop iets gezegd wordt, getriggerd wordt om op een bepaalde manier te reageren. Te Gussinklo focust zich volledig op die haast onzichtbare veranderingen en laat zien hoe de kleinste dingen grote reacties teweeg kunnen brengen. Hij ontleedt daarmee op nauwkeurige wijze het innerlijke leven van Ewout en dat is werkelijk waar bijzonder spannend om te lezen. En dat allemaal weer in die heerlijk vloeiende, zoekende stijl die me direct weer in zijn greep had.”
Tea van Lierop over de Hoogstapelaar: “Deze meesterlijke roman heeft vele facetten. Hij legt eigenlijk de hele structuur van het menselijk bestaan bloot. Neem alleen het feit dat Ewout bedenkt dat HIJ het recht heeft om andere jongens de les te lezen. Hij trekt macht naar zich toe op een heel berekende manier. Wanneer het niet zo’n eenzame trieste figuur was zou je een hekel aan hem krijgen, het gevoel voor hem balanceert op het randje. De titel verwijst naar een opschepper, blaaskaak, dat is precies het juiste woord. Als zelfbenoemde man van wereld houdt hij spreekuur voor zijn vrienden. Hier wordt het thema knecht-meester uitgewerkt, zolang de jongens nog schuchter om een afspraak komen vragen is hij meester.”
Suzanne van der Beek over Zeer helder licht: “Zo worden de karaktertrekken van de hoofdpersoon, die normaal gesproken het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald zouden hebben, hier verweven met de vaardigheden van een zeer getalenteerd schrijver en krijgen zij schoonheid in de context van Te Gussinklo’s schrijfkunst. En Wander wordt een mens, nog steeds geen sympathiek mens, maar wel eentje die het waard is te leren kennen.”
—
Redactie Bazarow