De Amerikaanse dichter Louise Glück is gisteren op 80-jarige leeftijd overleden. Dat maakte haar uitgever bekend. In 2020 won Glück de Nobelprijs voor Literatuur.
De Zweedse Academie prees haar destijds voor haar “onmiskenbare poëtische stem waarmee ze met eenvoudige schoonheid het individuele bestaan universeel maakt.” Glück won in 1993 de Pulitzerprijs voor haar poëziecollectie The Wild Iris. Glück was voor de Nobelprijs toekenning niet echt bekend in Nederland. Pas na haar Nobelprijs verschenen er enkele vertaalde bundels.
Bazarow recensent Bas Aghina over Winterrecepten van het collectief, de vertaling door Radna Fabias van Winter Recipes from the Collective uit 2022: “In een kraakheldere, trefzekere stijl met een mooie humor-melancholiebalans gaat het over schurende generaties, het landschap, kibbelende kinderen op de achterbank of een filosofische schilderles. En bijvoorbeeld over twee zussen in gesprek over de herfst en de kunst van het sterven in het algemeen. “Het deel van het leven/dat gericht was op contemplatie/stond op gespannen voet met het deel/dat toegewijd was aan actie.// […] Het leven, zei mijn zus,/is als een fakkel die nu wordt doorgegeven/van het lichaam naar de geest./Helaas, vervolgde ze, is de geest er niet/om haar te ontvangen. […] Inzicht, zei mijn zus./Nu is het hier./Maar lastig te zien in het donker.//Je moet eerst vaste voet aan de grond krijgen/voordat je er je gewicht op zet.” (uit Herfst)
—
Redactie Bazarow