Van een van de beste Nederlandstalige thrillerschrijvers
[Recensie] 017. Europa worstelt zich nog steeds van crisis naar crisis. In België is de sfeer tussen Vlaanderen en Wallonië onder het vriespunt gezakt, nadat de VEP de absolute meerderheid heeft behaald in het noorden. Verwijten vliegen over en weer. Geweld steekt de kop op, en men wijst elkaar almaar agressiever met de vinger.
Als Michel Lepaire, een ontslagen klokkenluider, ontdekt dat zijn vader, een voormalige paracommando van Waalse komaf, op een onverklaarbare manier uit het rusthuis is verdwenen, gaat hij op zoek naar de waarheid achter de waarheid. Maar een vlieg die zich in het spinnenweb waagt, weet vaak niet waaraan ze begint.
Want niets is wat het lijkt…
Het is al tijden onrustig in België, de politieke strijd tussen Vlaanderen en Wallonië neemt steeds heftigere vormen aan. Er hebben zich zelfs twee actiegroepen opgeworpen die de strijd aangaan door middel van het plegen van aanslagen. ‘De Vlaamsche Goedendag’ en ‘Le Coq Solidaire’ eisen om en om de aanslagen op. In deze onrustige omgeving krijgt Michel Lepaire het bericht dat zijn dementerende vader is ontsnapt uit het exclusieve tehuis waarin hij al een aantal jaren verblijft. Michel snapt er niets van, een bejaarde demente man die ‘zomaar’ op een onbewaakt moment ontsnapt uit een goed beveiligd verzorgingstehuis? De verklaring waarmee de directrice komt wekt argwaan bij Michel maar echte antwoorden krijgt hij niet, sterker nog, hij blijft met nog meer vragen rondlopen. Het is ook wel heel ‘toevallig’ dat hij op dat moment een betalingsachterstand bij het tehuis had….. Hij besluit op zoek te gaan naar zijn vader die schijnbaar ergens in Antwerpen ronddwaalt. Hij roept de hulp in van de politie, zijn vorige werkgever, maar die neemt hem niet echt serieus. Zijn reputatie als klokkenluider zit hem behoorlijk in de weg nu. De waarheid spreken is bij sommige instanties blijkbaar ‘not done’. En dus staat hij er nu nagenoeg alleen voor.
Michel is echter vastberaden zijn vader te vinden en gaat op zoek in de stad, vader kan toch niet zomaar in het niets zijn verdwenen? Precies op dat moment meent hij in de menigte zijn vader te herkennen. Michel zet de achtervolging in en op de Wapper aangekomen roept hij zijn vader. Wat er vervolgens gebeurt kan hij maar niet bevatten, hij ziet zijn vader vervolgens létterlijk in rook opgaan. Geheel in verwarring van wat er zich voor zijn ogen heeft afgespeeld beschuldigt de politie Michel vervolgens van betrokkenheid bij deze, waarschijnlijk, terroristische aanslag. Hij is tenslotte van Waalse komaf en wel héél toevallig op de plek des onheils aanwezig. Rechercheur Solleyl is er heilig van overtuigd dat Michel iets met de aanslagen te maken heeft en bijt zich hier dan ook in vast. Michel is op zijn beurt er van overtuigd dat er heel veel niet klopt. De verdwijning van zijn vader, de opeisingfilmpjes op Youtube, de aanslagen en de vermeende rol daarin van zijn vader. En dan gaat alles ineens wel heel erg hard……..
Met een zucht sla ik het boek dicht. Het heeft absoluut grote indruk gemaakt. De hoofdpersoon Michel is een alledaagse man die het nastreeft om eerlijk en trouw te handelen. Hij had dan ook nooit kunnen vermoeden dat dit nobele streven hem op een gegeven moment juist zou gaan tegenwerken. Zijn dochter ziet hij nauwelijks, zijn vorige werkgever heeft hem uitgekotst omdat hij gevoelige zaken, terecht, ter discussie heeft gesteld maar ook sociaal valt het hem allemaal niet mee. Rudy Soetewey bezit de gave om de personen in zijn boeken tastbaar te maken, ‘de mens van alledag’ in zijn verhalen te plaatsen. Daardoor komen zijn boeken ook heel dichtbij, je kunt je als lezer goed voorstellen dat het jezelf overkomt. De omschrijvingen van locaties en gebeurtenissen maar zeker ook de gedachtegang en handelwijze van de betrokkenen zijn zo herkenbaar en goed beschreven dat het geregeld ‘oh´- en ‘ah’- momenten oplevert. De politieke onrust in tweetalig België en het daarbij verdeelde politieke klimaat zijn van vandaag de dag en maken het spannende scenario daardoor niet geheel ondenkbaar. Wat er vervolgens gebeurt is dat je ‘in het verhaal zit’ en meegevoerd wordt in de spanning. Niet dat deze er continu is maar door het gehele verhaal heen is zij wel sluipend aanwezig.
Ik heb recent nog verkondigd dat ik de schrijfstijl van Soetewey duidelijk herkenbaar vind, dat hij een ‘Bourgondische´ schrijfstijl machtig is. En dat alles als absoluut compliment bedoeld. In dit boek is het niet anders. Je zou als lezer een fles rode wijn kunnen opentrekken om bij de ´deux omelettes truffées ´ je ogen te sluiten om vervolgens te genieten van de geuren en smaken in de omschreven ambiance. Want dát overbrengen kan hij zo overtuigend. Neem daarbij het Vlaams en (soms) Frans taalgebruik, wat heel subtiel maar wél effectief aanwezig is, een dosis spanning, behoorlijk wat cynisme, droge humor en een onuitgesproken boodschap et voilà; het perfecte recept voor een unieke schrijfstijl met een dito boek. Ik denk ook dat juist daarom zijn werk zo heerlijk wegleest.
Inmiddels heb ik nagenoeg alles van Soetewey gelezen. Ik vind het oprecht jammer dat Rudy’s boeken in Nederland nog niet zo bekend zijn. Want wat is dat een gemis voor de ware (thriller)liefhebbers! Voor mij behoort hij echt bij de beste Nederlandstalige schrijvers. En ik ben er van overtuigd dat als anderen eenmaal kennis hebben gemaakt met zijn werk, dat met mij zullen delen! Als het goed is verschijnt eind 2014 begin 2015 zijn nieuwe boek. Ik wacht met gepaste spanning af en ga het zeker lezen!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
