Waardige afsluiter
[Recensie] Als je hartslag wegvalt is het derde en laatste deel in de Als je sterft-trilogie. Hiermee rond Christine Geysen haar eerste young adult reeks af. Net als de vorige twee boeken – Als je ademhaling stopt en Als je bloeddruk daalt – kunnen we ook nu weer genieten van een spannend en origineel fantasy-verhaal.
Helia en Lex hebben hun liefde bezegeld, en daarmee ook de deal met Michaël. Hun dochter Cynthia moet als laatste de regeerperiode volbrengen. Maar Matthis denkt hier anders over. Hij beweert dat hij een oplossing heeft om de dood te ontlopen. Maar klopt dit wel? Kan hij Helia effectief helpen om haar dochter te beschermen? Of kan Michaël nog een meesterlijke tegenzet doen? Het blijft immers een groot vraagteken of je de dood wel te slim af kunt zijn.
Zoals we inmiddels gewend zijn gaat de verhaallijn gewoon verder waar deze is gestopt in het vorige boek. Helia, Lex en Cynthia zijn in het ziekenhuis waar plots Matthis opduikt met een voorstel. Hij wil alles doen om Cynthia te beschermen. Dit zorgt voor de nodige emoties en twijfel in de eerste hoofdstukken, wat maakt dat je je als lezer erg verbonden voelt met Helia en Lex. Het verdere verloop en de gemaakte keuze doet de spanning direct stijgen, en de vele gebeurtenissen die nog volgen in het verhaal laten deze spanning vaak pieken. Je zit dus geregeld op het puntje van je stoel, waarbij het verhaal leest als trein.
Het concept van de Als je sterft-trilogie is erg origineel en goed uitgedacht. Waar het eerste boek nog wat voorzichtig begint en er nog veel vragen zijn over Helia’s gave om sterftedatums te zien, neemt het tweede boek hierin een veel hogere versnelling. Het duistere van de dood komt dan echt op de voorgrond. Iets waar het derde boek in verder gaat, het zet de lijn van boek twee verder. De plot van Als je hartslag wegvalt is daarbij grondig uitgewerkt en bouwt gestaag op. Christine Geysen heeft me daarbij meermaals weten te verrassen met enkele onverwachte plotwendingen. Vooral op het einde is er een gigantische twist die ik absoluut niet zag aankomen en mij even sprakeloos heeft gemaakt. Hoewel ik stiekem misschien liever een ander einde zag, rondt het op deze manier de trilogie echt af.
Na drie boeken rond dezelfde personages zie je duidelijk een grote evolutie bij Helia en Lex. Je ziet hoe ze telkens voor elkaar kiezen, en zichzelf opofferen voor de ander. De drie boeken beslaan ook een zekere tijdsperiode, waardoor je de personages van tieners ziet groeien en volwassen worden. Zeker wanneer Helia zwanger wordt en Cynthia geboren wordt. Dit nieuwe personage speelt in dit boek een grote rol, en maakt de verhaallijn extra uitdagend. Iets dat ook geldt voor het lot van een ander personage.
Christine Geysen weet duidelijk haar lezers te boeien. Haar schrijfstijl is toegankelijk, aangenaam en beeldend. Er is een duidelijke groei als je het vergelijkt met haar eerste boek. Vooral de conversaties tussen de personages zijn beklemmend en als lezer krijg je er steeds meer een connectie mee. Dit alles komt het leestempo ten goede, want het verhaal leest echt zeer vlot. Zeker met de vele cliffhangers op het einde van een hoofdstuk, die maken dat je steeds maar verder wilt lezen.
Als je hartslag wegvalt vind ik een waardige afsluiter van de Als je sterft-trilogie. Het weet de sterke punten van Als je bloeddruk daalt verder te zetten, en deze was al een duidelijke verbetering op Als je ademhaling stopt. Ik kon het boek bijna niet wegleggen. Ik heb de drie boeken kort na elkaar kunnen lezen, en dat is zeker wel een voordeel, want de verhaallijn loopt gewoon door. Het vormt uiteindelijk één geheel, en hoe verder ik was, hoe meer het mij raakte en ik mij verbonden voelde met Helia. Het thema was af en toe pittig, de dood is nu eenmaal niet het leukste onderwerp, maar de manier waarop Christine Geysen dit in een fantasy-verhaal heeft weten om te zetten is erg origineel. En daarbij is het ook nog eens geloofwaardig neergeschreven. Alleen het einde van de trilogie vond ik wel heftig, en zorgt wat voor een dubbel gevoel bij mij. Als je hartslag wegvalt krijgt van mij een welverdiende vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
