Sophia kan schrijven, doorspekt met humor die jong en oud zal waarderen
[Recensie] Na een goed ontvangen vampierenserie voor volwassenen, de Bloedwetten-serie maakt auteur Sophia Drenth het zichzelf niet gemakkelijk. Ze kiest er voor om een jeugdboek te schrijven. Ze blijft de vampiers trouw maar zal op het gebied van griezelen en op het gebied van woordkeuze en stijl een compleet nieuw werkveld opzoeken; die van de jeugd. Een griezelig werkveld. De jeugd leest steeds minder en hoe bereik je deze ‘ik heb alles en weet alles’ doelgroep?
Met veel humor, fantasie en met behulp van een verhaal dat spanning en nieuwsgierigheid opbouwt, hoe verder je leest, weet zij de lezer te verleiden. En jeugd. Ja, de eeuwige jeugd. Misschien bestaat die ook wel.
Vladimir von Rotenbeck is het personage dat hier zijn avonturen opgetekend ziet worden. Een personage dat in de sfeer van de animatiefilms van Hotel Transsylvanië zijn avonturen beleeft. Een betoverende omslag trekt automatisch de ogen van de geïnteresseerden naar zich toe. Vladimir is wat ze noemen een nepvampier. Hij wordt ziek wanneer hij bloed proeft. Een vampier met een bloed-allergie. Zijn moeder en zussen zijn niet erg trots op dit familielid en steken net als vele andere inwoners van Knekelstein hun weerzin niet onder stoelen of banken. Wanneer er tijdens het jaarlijkse festival ‘De nacht der Doden’ een vampierjager naar Knekelstein lijkt te komen, is voor Vladimir de mogelijkheid gekomen om zich voor eens en altijd onsterfelijk te maken.
Sophia kan schrijven. Doorspekt met humor die jong en oud zal waarderen, tovert zij haar verhaal op de pagina’s die regelmatig zijn opgesierd met prachtige paginagrote illustraties van Shanna Paulissen. Het gekozen lettertype, de grappige titels die aan de korte hoofdstukken zijn gegeven. Het geheel ademt dodelijke spanning, griezelmomenten en maakt dankbaar gebruik van een levendig aantal monsterlijke personages. De woorden die zijn verzonnen om aan bepaalde zaken betekenis te geven, zijn fantasierijk. Betalen met oortjes is een geniale vondst. Mensenmaskers om anderen te kunnen laten schrikken, alles wordt van stal gehaald in dit avontuur dat iedere lezer met een bloedgang naar de grote finale brengt.
Sophia Drenth schreef met De Nepvampier niet alleen een boek dat kinderen vanaf een jaar of acht kunnen lezen of voorgelezen kunnen krijgen. Ze schreef ook het eerste avontuur van Vladimir von Rotenbeck. Er zullen er nog meerdere volgen in de toekomst. En zo wordt de jeugd wederom verwend. Na Dolfje weerwolfje en Dummie de Mummie heeft Sophia Drenth ons een geweldig nieuw personage en een nieuwe reeks geschonken, waar jong en oud veel plezier aan zullen beleven.
De eeuwige jeugd bestaat. Al was het alleen maar voor de lezers die aan dit boek veel plezier zullen beleven. Voor alle leeftijden, om te griezelen en om je dood te lachen. Dus laat je niet kisten en lees de bloedstollende avonturen van Vladimir von Rotenbeck. Ik geef De Nepvampier voor de inhoud en het uiterlijk vier sterren.
Persoonlijke songtekst:
‘I’m different and I don’t care who knows it
Somethin’ about me
I’s not the same yeah
I’m different and that’s how it goes
Ain’t gonna play no goddamn game
Got a different way of walkin’
I got a different kind of smile
I got a different way of talkin’
Drives the women kind of wild
Kind of wild
He’s different
And I don’t care who knows it
Somethin’ about him
It’s not the same
He’s different
And that’s how it goes
And he’s not gonna play your gosh darn game’
(Randy Newman – I’m Different)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
