Intrigerende maar vooral mooie roman
[Recensie] Na Het grote huis bleef het even stil rondom de familie Deveraux. Gelukkig was Erica James van plan om een vervolg te schrijven en dat is met Brieven van vroeger gelukt. Romily is al jaren in de familie en vervult met verve de rol van madre familias. Ondanks het kleine leeftijdsverschil met de kinderen van haar man Jack gaat dat haar goed af. Ze hadden het allemaal veel slechter kunnen treffen. Ze delen lief en leed met elkaar en het gezin heeft inmiddels flink wat uitbreiding gehad.
Kit en Hope, twee van de drie kinderen van Jack, kunnen het heel goed vinden met Romily. Ook hun partners en kinderen hebben een warme band met haar. Dat kan niet gezegd worden van Arthur, de oudste zoon van Jack. Maar hij kan feitelijk gezien met niemand overweg. Hij woont met zijn derde vrouw Julia op het immense landgoed Melstead Hall. De overige familieleden lopen ook niet warm voor Arthur en zijn gezin, en dat is geheel zijn eigen schuld.
Op Island House, het landgoed van Jack en Romily, is iedereen welkom, dat is sinds de oorlogsjaren niet veranderd. Romily kan rekenen op het vertrouwen van vrienden en familie en ook zij gaat door het vuur voor hen. Ze was in de oorlog al een succesvol auteur en dat succes is alleen maar groter geworden. Wanneer blijkt dat er belangstelling is om een van haar romans te verfilmen in Hollywood reist ze af naar de Verenigde Staten. Daar ontmoet ze Red St.Clair. Tijdens haar afwezigheid gebeurt er thuis in Suffolk van alles. Zo worden diverse brieven bezorgd die de gemoederen flink bezighouden. Maar dat is niet het enige.
Erica James neemt de lezer deze keer mee naar de jaren zestig. De kenmerkende sfeer van die tijd is haast tastbaar. Zo knap hoe ze dat doet elke keer. Voorganger Het grote huis speelde zich af in de Tweede Wereldoorlog en ook daar volop details, haast een filmische weergave van een unieke sfeer. Ook nu is dat zo. Van kleding tot woonhuisvesting, transport tot gedragsregels, het ademt allemaal de sixties uit. Bijzonder is dat!
Maar zoals altijd gaat het vooral om de persoonlijke verhalen. Alle hoofdpersonages komen aan bod omdat er per hoofdstuk vanuit hun perspectief wordt geschreven, ideaal. Zo komen vooral de vrouwen aan het woord. Ze krijgen te maken met twijfels en onrust omdat zij brieven ontvangen met een wel heel persoonlijke noot. Er wordt ineens heel anders gekeken naar familie, vrienden en bekenden. Wie stuurt deze brieven en wie kent al deze saillante details? Middels flashbacks, perspectiefwisselingen en mooie dialogen ontwikkelt het verhaal zich gestaag maar het duurt lang eer je ook maar enig idee begint te krijgen over de bron van de onrust.
Geregeld komen zaken uit het verleden aan het woord, de titel ‘Brieven van vroeger’ omvat het dan ook goed, al moet ik zeggen dat er veel meer speelt. Je komt behoorlijk veel te weten over iedereen, je mist het voorgaande deel dan ook niet echt maar je moet even in het verhaal komen, alles en iedereen op z’n plek laten vallen. Het triggerde mij in ieder geval voldoende om juist Het grote huis ook te gaan lezen. Veel wordt dan toch nét wat duidelijk(er). Maar echt nodig is het dus niet. Dit boek lees je prima als standalone.
Erica James schrijft heerlijk en haar boeken zijn altijd een cadeautje om te mogen lezen. Ze heeft zich echt ontwikkeld naar een volwaardig (historisch) romanschrijfster. Recent heb ik Zwaluwzomer gelezen en ook daar staan familieperikelen en vriendschappen in de spotlights. Het uitdiepen van persoonlijke verhaallijnen vind ik een sterk punt van deze auteur. Vooral omdat ze er ook niet voor schroomt om meerdere relaties onder de loep te leggen en daardoor een bepaalde groepsdynamiek te creëren die je zonder moeite voor je af ziet spelen.
Dit is toch wel een van mijn favoriete auteurs in dit genre en ik geef dan ook graag vier mooie sterren voor deze intrigerende maar vooral mooie roman.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
