Vele thema’s en verwijzingen naar literatuur
[Recensie] Rivka, Esse en Snibbe (de hond) laten de stad achter zich en verhuizen naar het platteland. Ze hebben hoge verwachtingen, wat zal de stilte met hen doen? Rivka hoopt rustig te kunnen schrijven in het schuurtje achter het huis. Esse is wat energieker en droomt van een prachtige moestuin.
Maar hun vooruitzichten worden al snel aangetast. Het lawaai van landbouwmachines, de geur van mest, homofobe boerenzonen, de wandelaars van het Pieterpad langs hun tuin. De verhuizing blijkt dus niet zo idyllisch als verwacht. En dan komt Eva Alta op hun pad. Zij is een bekende psychiater, graag gezien in praatprogramma’s en auteur van zelfhulpboeken. Rivka reageert eerder argwanend, maar Esse is meteen onder de indruk.
“Het huis was niet groot, maar de diepe tuin was een sappig stuk toekomst. Vrede, hadden ze meteen in die tuin gezien, mogelijkheden. Hun gehaaste harten begonnen er kalm en krachtig van te kloppen.”
Beheerts taalgebruik
Het mooi beheerste taalgebruik van Nina Polak valt meteen op. Soms poëtisch, maar altijd vlot leesbaar. Toch voelde ik niet meteen een connectie met Rivka en Esse. Zij bleven voor mij een beetje oppervlakkig, te veel op afstand. Maar misschien is dat ook de bedoeling van de auteur? Ook Rivka en Esse blijken elkaar niet echt helemaal te kennen en groeien steeds verder uit elkaar. Het buitenleven heeft op beiden een andere invloed en dat zorgt voor wrijvingen, zeker met Eva Alta tussen hen in.
Vele thema’s
Buitenleven bevat vele thema’s, zoals genderidentiteit, mentale gezondheid, natuur en relaties. Daar komen dan nog eens mooie verwijzingen naar literatuur, natuurboeken en het schrijverschap bovenop. Met een cynische ondertoon schetst Nina Polak de zoektocht naar rust in de natuur én naar psychische hulpverlening. Misschien wordt dit niet door alle lezers geapprecieerd, maar ik kon het wel goed relativeren. Mooi ook hoe Snibbe, de hond, een belangrijke symbolische rol in het verhaal krijgt. De zwarte hond, de zwarte schaduw, de donkere wolk bij een depressie. Op het einde lees je best de proloog nog eens, deze wordt dan duidelijker.
Altijd fijn als er veel aandacht aan de cover en het binnenwerk van het boek wordt besteed, mooi!
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
