De sfeer, de humor, de herkenbaarheid…
[Recensie] De familie Albregt is een gekende naam in de kermiswereld. Tot twintig jaar geleden de familie is losgescheurd in twee partijen. Sindsdien stonden beiden nooit meer samen op de kermis. Tot nu. De familievete laait dan ook dadelijk weer op. Dan wordt er een jonge man dood aangetroffen. De Cock leidt het onderzoek, want de man is vermoord. Het is het begin van een serie incidenten. De Cock en zijn team moeten de dader zo snel mogelijk vinden vooraleer er nog slachtoffers vallen.
Met De Cock en kermis in de hel is het zesentachtigste boek uit de gekende en succesvolle Baantjer-reeks een feit. Het is de langstlopende boekenserie die er bestaat. Baantjer is ook gekend van tv, van de gelijknamige serie. Ook in dit nieuwste deel gaan rechercheur De Cock en zijn assistent Vledder op pad om nieuwe moordzaak te onderzoeken. Het is een nieuw scenario, geschreven door Peter Römer. Leuk detail is dat zijn vader, Piet Römer, in de tv-serie het personage van De Cock vertolkte.
Wie aan Baantjer of De Cock denkt en ooit een aflevering van de reeks op tv zag, ziet wellicht de al wat oudere speurder zo voor zich. Bij het lezen van dit boek krijg je hetzelfde effect. Dit omdat er weinig aan het oorspronkelijke format is aangepast. Ja, alles is wat moderner geworden en meegegaan met zijn tijd (gebruik van smartphone), maar aan de harde kern werd er niet geraakt. Met als vaste personages De Cock, Vledder, Keizer en Buitendam.
Sinds het vorige boek, De Cock en de levende dode, is er een nieuw personage bijgekomen in de reeks: de mooie en intelligente stagiaire Lotty. Waar zij het vorige boek nog als een soort van figurante diende, krijgt ze in het huidige verhaal een belangrijkere rol. Ze mag meelopen met de nieuwe moordzaak als partner van Keizer. Waar De Cock eerst sceptisch was, sluit hij haar door haar nieuwsgierigheid en gedrevenheid al snel in zijn hart. Waarbij ze hem doet denken aan oud-collega Prins. Een nostalgische terugblik naar het verleden.
De plot van het verhaal zit wederom heel goed in elkaar met heldere dialogen. De titel, De Cock en kermis in de hel, maakt dat je onmiddellijk weet waar er deze keer een misdrijf is gepleegd: op de kermis. Niet het favoriete terrein van rechercheur De Cock. Te druk en teveel lawaai. Toch moet de rechercheur verbonden aan het bureau Warmoesstraat er samen met Dick Vledder heen voor de moord op een jonge man. De familie van het slachtoffer blijkt niet echt hulpvaardig te zijn om met de politie te praten. Iets wat geldt voor alle kermisexploitanten. Al snel blijkt er hevige ruzie te zijn tussen twee broers en hun familie die voor het eerst in twintig jaar weer samen op de kermis staan. Deze vete mondt uit in nog verdere incidenten. Maar zonder getuigen geraakt De Cock geen stap verder. De klokt tikt echter, want de kermis verhuist binnenkort weer naar een nieuwe plek. Je weet intussen al deels waar het verhaal naar toe zal gaan, maar door de vele personages en mogelijke motieven blijft de ontknoping nog even onduidelijk.
Peter Römer heeft terug een spannend en vlotlezend verhaal neergezet dat ondanks het dunne formaat inhoudelijk de lezer kan boeien. Het gebruik van de kermis als setting is leuk en gezellig, vooral doordat niet alleen de plezierige kant van het publiek aan bod komt. Al vermaakt Dick Vledder zich uiteraard met een ritje op de nieuwste attractie. Ook is de combinatie van de gekende personages met het nieuwe meisje Lotty een leuke verfrissing van de serie. Zo bewaart Peter Römer de goede basis van vroeger, en creëert hij tegelijk nieuwe mogelijkheden voor toekomstige boeken. Een Baantjer-boek verveelt nooit, en de serie is absoluut nog populair en interessant genoeg om nog vele jaren verder te gaan.
Nog een leuke uitspraak uit het boek, wanneer het na enkele dagen hitte en zon plots hevig begon te regenen: ‘Dit weer is wat ze noemen “kermis in de hel”’, wist De Cock. ‘Hoe toepasselijk.’ Blz 67.
Na het lezen van het vorige De Cock-verhaal had ik de smaak goed te pakken en ben ik dadelijk doorgegaan met het allernieuwste boek De Cock en kermis in de hel. De cover sprong direct in het oog, en ik werd er erg enthousiast van. Eenmaal begonnen in het boek had ik het al snel uit. Zo dik is het niet, maar het bezorgde mij toch een plezante leestijd. Dit zesentachtigste boek vond ik dan ook nog net iets beter dan nummer vijfentachtig. De sfeer, de humor, de herkenbaarheid… Daarom geef ik De Cock en kermis in de hel vier dikke sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
