Jonge vrouw met een missie
[Recensie] Minnie Gray leeft een heel normaal leven, maar betrapt zichzelf erop dat ze wat mist in haar leven. Ze wil niet de typische huisvrouw zijn en zich elke dag vervelen. Uit onverwachte hoek komt er een kans voor Minnie om haar in te zetten voor de Britse overheid. Deze kans pakt ze en na een uiterst geheime training infiltreert ze in de communistische beweging in Londen.
Spanning
Minnie Gray komt in het begin over als een heel sterk personage. Ze weet wat ze wil en ze zet zich ervoor in, ongeacht de gevaren die eraan gekleefd zijn. Voor de periode waar we ons in bevinden, namelijk vanaf 1928, is dit vrij uitzonderlijk voor een vrouw om zo moedig te zijn. Dit blijf je terugzien in het gehele boek.
Je leert Minnie Gray en haar leven rustig kennen. Het verhaal begint dan ook op een rustig tempo. Je ziet hoe goed ze het heeft en dat ze eigenlijk niks heeft om zich zorgen over te maken. Voor Minnie is dit echter niet genoeg, ze heeft spanning nodig in haar leven.
Nadat ze gerekruteerd is start de training en deze vliegt voorbij. Als lezer was het prettig geweest om erachter te komen wat ze allemaal leert en hoe ze dit kan toepassen in haar spionage werk, maar hier krijgen we weinig van mee.
Na de training gaat ze algauw aan de slag. De spanning wordt hierbij langzaamaan steeds meer opgebouwd. Je weet eigenlijk net zo weinig als Minnie zelf over de locatie waar ze zich bevindt en de communistische partij waar ze infiltreert. Dit zorgt voor een prettige dosis mysterie.
Britse overheid
Hoe langer Minnie aan het werk is voor de Britse overheid, binnen de communistische partij en alles wat daarbij komt kijken, hoe meer zij een band opbouwt met deze mensen. Eigenlijk weet ze nog steeds maar weinig van wat de partij doet, maar inmiddels werkt ze wel heel veel en nauw samen met de mensen ervan waardoor er vriendschappen ontstaan. Wanneer Minnie vervolgens het een en ander ontdekt begint ze zich schuldig te voelen. Ze heeft het gevoel dat ze haar vrienden verraad, ondanks dat ze niet hun meningen deelt. Dit heeft Rachel Hore goed uitgewerkt. Het schuldgevoel van Minnie spat van de bladzijdes af en je kan gemakkelijk met haar meeleven.
Rachel Hore is een Britse schrijfster van romantische fictie. Ze heeft moderne geschiedenis bestudeerd en heeft dan ook meerdere historische romans op haar naam staan. Met Het Droomhuis kwam ze in 2006 voor het eerst in Nederland op de markt.
De schrijfstijl van Hore kan als erg prettig ervaren worden. De hoofdstukken zijn relatief kort, het geheel leest gemakkelijk weg en tegelijkertijd geeft ze een duidelijke omschrijving van de omgeving en omstandigheden, waardoor je als lezer een goed beeld krijgt van de situatie van Minnie.
In dit verhaal gaat het voornamelijk over Minnie en haar (spionage)werk voor de Britse overheid, waarbij ze infiltreert in de communistische partij. Een lange reis staat daarbij ook nog om de hoek te kijken, waar de nodige spanning weer naar voren komt. Wat echter spijtig is, is dat het bij deze werkzaamheden blijft. Door de gedachten vanuit Minnie Gray weet je dat ze vriendschappen opbouwt, maar dat komt verder weinig naar voren. Er zit geen verdere diepgang in de onderliggende relaties, waardoor het op een aantal stukken langdradig overkomt. Minnie wordt als een krachtige vrouw neergezet die geen man nodig heeft om zich te vermaken en om rond te kunnen komen, wat in het hele verhaal goed naar voren komt. Echter op de laatste 10 pagina’s maakt de auteur een keuze om dit beeld compleet te veranderen. Dit voelt afgeraffeld en ongepast in de rest van de setting.
De geheimen van Minnie Gray is een vermakelijke historische roman die zich afspeelt tussen de twee wereldoorlogen. Een tijdspanne waar niet vaak naar gekeken wordt en wat daardoor zeer interessant is om eens over te lezen. Minnie is een personage die je laat nadenken om zelf ook eens ‘out of the box’ te denken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
