Een kooi van goud
[Recensie] Deze recensie bevat spoilers over deel 1, De genezer van Zalindov.
Nu Kiva de Elementenproef heeft overleefd en is vrijgelaten uit Zalindov, kan ze haar leven weer oppakken. Dat doet ze bij de koninklijke familie. Samen met Jaren en Tipp is ze vanuit de gevangenis vetrokken naar het Winterpaleis om vervolgens na een paar maanden verder te reizen naar Vallenia. Haar eigen familie wil nog steeds de troon opeisen en ziet Kiva als een perfecte spion. Kiva wordt op de proef gesteld als ze moet kiezen: haar eigen familie of de mensen van wie ze houdt?
Toen ik aan dit deel begon was ik boos. Ik voelde me verraden. Lezers van deel 1 zullen dit ongetwijfeld begrijpen. Ik was zo gaan meeleven met Kiva en Jaren dat ik alleen maar kon denken: ‘Hoe kon je?’. Naarmate ik verder las in dit deel, draaide mijn mening wel weer bij gelukkig. Het is eigenlijk heel bijzonder dat een auteur met een zin, een paar woorden, een lezer zo van zijn of haar stuk kan brengen.
Dit tweede deel in deze Genezer-serie verliep, in vergelijking met deel 1, een beetje traag. Niet vervelend traag, maar er gebeurde gewoon wat minder. Gelukkig wel weer genoeg om het niet saai te maken. Er wordt wat dieper ingegaan op de personages en wat minder op de actie. Je leert ook weer een heleboel nieuwe personages kennen die het verhaal op sommige momenten heel spannend kunnen maken. Ook vallen er wat dingen op zijn plek als je de nieuwe mensen leert kennen. Alle vragen waar je aan het eind van De genezer van Zalindov mee zat, worden nu beantwoord. Daarentegen wordt je wel weer opgezadeld met heel veel nieuwe vragen door de gigantische cliffhanger aan het einde.
Ik vond het heel fijn dat er nu wat meer op de gevoelens van de personages ingegaan werd. Vooral bij Kiva was dat heel belangrijk voor het verhaal. Haar twijfels over haar loyaliteit zijn door Noni goed beschreven. De weg naar haar keuze was een lastige. Ik had wel wat meer van Torell en Zuleeka, de broer en zus van Kiva, willen lezen. Het wordt wel benoemd hoe zij in het leven staan en wat zij van de keuzes van de Rebellenleider vinden, maar er wordt niet echt iets mee gedaan. Het voelt nu een beetje als ‘woorden maar geen daden’. Wellicht dat dat in het laatste deel nog gaat gebeuren.
Ik heb er in elk geval weer van genoten. Ik ben door het boek heen gevlogen. Het leestempo is heel fijn, mede door de schrijfstijl van Noni die heel simpel (op een positieve manier) en vlot is. Nu is het wachten tot augustus tot het derde en laatste deel in deze serie zal verschijnen. Gelukkig niet zo lang meer! 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
