Mooi, maar geen topper
[Recensie] Jessie is een jonge docente Engels die, nadat ze uit haar woning wordt gezet, het tuinhuis van een groot landgoed kan betrekken. Op dat landgoed wonen de Dormers: Dalila, een van Jessies leerlingen, haar vader Alex en moeder Nicole. Jessie raakt gefascineerd door het leven dat ze vanuit het tuinhuis waarneemt. De Dormers lijken het ideale gezin. Vooral Nicole, de succesvolle kunsthandelaar die het kasteelachtige landhuis grondig renoveert, intrigeert Jessie. Nicole is geslaagd en stijlvol. Ze heeft de regie over haar leven, iets waar Jessie naar hunkert. Maar het landhuis is niet perfect. Vreemde dingen beginnen Jessie op te vallen: gebons op zolder, een poppenhuis dat wel erg op het landhuis zelf lijkt. En terwijl ze steeds ziekelijker betrokken raakt bij het huis en zijn bewoners, kan ze haar eigen perceptie minder vertrouwen. Iets in het huis zorgt voor verwoesting – of is het iemand?
Wat een ‘griezelige cover en wat een geheimzinnige titel’, dacht ik toen ik het boek zag.
De kaft deed mijn nieuwsgierigheid kriebelen en de zin om het boek te lezen was er. Wonen in een tuinhuis op een groot landgoed en misschien wel een mysterie rond een poppenhuis ontdekken. Vol ‘goesting’ begon ik te lezen…
Ik las over Jessie die gelukkig wil zijn en over de familie Dromers. Maar waar zat het verhaal rond het poppenhuis? Jessie dwaalt door het huis en ontdekt er dingen die wat griezelig proberen over te komen. Vreemde zinnen die me deden verder lezen maar ik voelde mijn ‘goesting’ langzaam verdwijnen.
Toch mist vooral meer rond het poppenhuis op zolder.
Hoe dan ook op mijn ‘wil-ik-lezen-lijst’ komt zeker het boek Ik wacht hier van Elise Boer om via dat boek te ontdekken of dit schrijven echt haar stijl is of dat het boek De huurster van het poppenhuis gewoon voor mezelf geen topper is. Zo ontdek je terug: soms is een saaie kaft een boek met een top inhoud en kan een kaft die ik super mooi is me qua inhoud niet bekoren.
Maar lezen doe ik zeker !
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
