Ambitieus verhaal wringt met niveau doelgroep
[Recensie] Als we dit prentenboek openen, plonzen we in een complete keuken. Twee bladzijden breed zien we kastjes, een oven, koelkast en een keukentrapje met poes. Leuke, vriendelijke tekeningen van Agnes Loonstra. Visueel een prima begin, hoe is de bijbehorende tekst?
“Dit is de keuken van Moesje Mengelmoesje
Moesje houdt van koken
Vandaag kookt ze ‘soepele groentesoep’!
Heeft zij het niet goed voor elkaar?
Wat veel keukenspullen hè?”
Mm, beetje ingewikkelde taal voor “Voorlezen vanaf 4 jaar, zelf lezen vanaf 6 jaar” Maar verder een vrolijke boel. Waar gaat dat heen?
Niet verder dan de keuken, merken we bij doorbladeren. De structuur van het boek blijft onveranderd. Een nieuwe pagina, een nieuw rijmpje, keukenspullen, volgende bladzijde. Wat is dat toch met al die lepels, messen, mokken en spatels?
Op de achterflap van het boek staat een stukje over ‘Eenheid in verscheidenheid’, maar ook dat geeft niet voldoende uitleg over de diepere laag en is bovendien voor jonge kinderen te abstract. De toegankelijkheid van een prentenboek moet zo laag mogelijk zijn.
Gelukkig valt een folder tussen de bladzijden uit. De auteur vertelt daarin:
“Deze nieuwe tijd van en polarisatie, intolerantie en controverse verlangt aandacht voor saamhorigheid. Saamhorigheid kan niet los gezien worden van zowel inclusie als diversiteit…Een individu komt naar mijn mening pas (volledig) tot zijn recht in de groep. Dat vereist dat kinderen ‘gezien’ moeten worden en dat ze samen moeten leren werken ondanks verschillen in achtergrond en ontwikkeling, uiterlijk en gender, enzovoort. De keuken, met al die verschillende keukenspulletjes, staat in het boek symbool voor ‘de maatschappij’. Het vrolijke keukengerei, de karakters in deze mini-maatschappij uit het boek, vullen elkaar aan…”
Dus zo zit de vork in de steel, om in de geest van het boek te blijven. Met de kennis uit de folder zijn de aangekaarte problemen (polarisatie, inclusie etc.) te herkennen. Maar er is wel uitleg nodig, voor de eerste keer meebladeren met je kids.
Het bovenstaande klinkt misschien negatief. Dat is niet mijn intentie: ik hoop opbouwende kritiek te geven. Het prentenboek is op zich vrolijk, kleurrijk en afwisselend, aansprekend voor de jongste lezertjes. En de intentie is oké. Maar als de tekeningen zonder goede tekst het verhaal niet vertellen, schiet de boodschap over zijn doelgroep heen. Tip voor ouders die dit boek aanschaffen: vergeet de uitleg niet.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow. Ook verschenen op Nico’s recensies.
