Een heel eigentijds en verfrissend boek
[Recensie] Voor de tweede keer moet de tegendraadse en eerder rebelse Charlie Lager terug naar haar geboortedorp, het dorp Gullspång. De laatste tijd heeft ze vreemde terugkerende dromen over nachtelijke wandelingen met haar moeder. Steeds weer keert een beeld van een landhuis terug, een landhuis dat een grote rol blijkt te spelen in verdwijningszaak waarvan Charlie het fijne wil weten. Dertig jaar geleden verdween een jong meisje, Francesca, uit Gullspång. Het lijkt erop dat ze teveel wist over de dood van een klasgenootje. Omdat Francesca zelf nogal een buitenbeentje was in het kleine dorp, geloofde niemand haar aanvankelijk. Totdat ze plotseling zelf verdween. Charlie bijt zicht vast en deze zaak en samen met de journalist Johan Ro, wil ze kost wat kost te weten komen hoe de vork in de steel zit.
Dit tweede boek van Bengtsdotter is opnieuw een zeer verslavend, moeilijk weg te leggen boek. Net zoals in haar eerste, slaagt ze er opnieuw in zeer veel emoties in het boek te stoppen. Spanning, mysterie, romantiek, humor, verdriet, alles krijgt de nodige aandacht. Heden en verleden worden op een zeer aangename wijze met elkaar afgewisseld. De verschillende perspectieven van waaruit het verhaal wordt verteld geeft het verhaal een speciale, eigen stijl en dynamiek.
Het is een heel eigentijds en verfrissend boek, waarin je dikwijls op het verkeerde been gezet wordt en waar je steeds mee aan het puzzelen bent om de verdwijningszaak mee op te lossen. Op alle niveau klopt het verhaal volledig. De zinsbouw en de woordkeuze, de uitdieping van de personages en gedetailleerde omschrijving van de locaties en de omgeving. Het is opnieuw een totaalpakket, de verschillende onderdelen en elementen maken alles tot een prachtig geheel. Het verhaal gaat traag vooruit, vooral omdat de schrijfster vertelt met zeer veel oog voor detail en met een uiterste nauwgezetheid.
Het verhaal wordt stap voor stap verteld, vanuit het oogpunt van Francesca en van Charlie. Het vormt een zeer mooi geheel samen. Hints worden doorheen heel het boek subtiel verwerkt. Net zoals Charlie Lager, is het boek ook zeer eigenzinnig. Naar mijn mening, is het enige dat niet helemaal klopt, de titel van het boek. Het is mij een raadsel waarom de boeken in het Nederlands niet de oorspronkelijke meisjesnaam als titel hebben behouden. De Nederlandse titel geeft geen echte toevoeging aan het boek. Ik kijk met spanning en ongeduld uit naar het volgende deel.
Charlie Lager, ik hoop dat ik deze keer iets minder lang moet wachten om je opnieuw te ontmoeten. De kinderen die het bos in gingen is een aanrader voor de komende winteravonden. Ik geef het boek, net zoals het eerste deel, graag een zeer verdiende 4,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
