De lijkwade van Turijn ontsluierd

De lijkwade van Turijn, deel 2: Commentaren bij het boek

[Essay] Dit is deel 2 dat aanhaakt op mijn essay over het boek De Lijkwade van Turijn ontsluierd. Welke onderwerpen kwamen in dat boek ter sprake? 

• Dokter Gilbert R. Lavoie onderzoekt systematisch alle informatie die er tussen 1898 en 1988 over de Lijkwade van Turijn bekend werd 
• De auteur houdt zich nauwgezet aan een belangrijk gebod in de wetenschap; ‘Controleerbaar, Meetbaar, Herhaalbaar’ 
• Van bijna alle bevindingen bestaan diverse onafhankelijke academische verhandelingen die de bevindingen van dokter Lavoie bevestigen 
• Alle verwondingen uit het Lijdensverhaal van Jezus zijn zichtbaar op de Lijkwade van Turijn; De kruisigingswonden, de speerwond, de martelwonden, het gezichtsletsel en de wonden van een doornenkroon 
• Tot het jaar 1897 leek de Lijkwade alleen vage afdrukken en bloed te bevatten maar in het jaar 1898 zag de wereld voor het eerst in het negatiefje van een foto dat er een complete driedimensionale negatieve afdruk in het dunne linnen aanwezig was van een anatomisch correcte lichaamsafdruk van een gekruisigde man die alle wonden had die ook in het Lijdensverhaal van Jezus staan 
• Volgende beroepsfotografen zoals Giuseppe Enrie (1931) en Vern Miller (1978) laten met de negatiefjes van hun foto’s precies hetzelfde zien 
• Fototechniek, laat staan negatieve afdrukken, bestonden niet voor de jaren 1826 en 1836. Achttien eeuwen later (!) 
• De lichaamsafdruk in de Lijkwade bevat geen enkel kleurmiddel, wax of andere middelen. De enige verkleuring is de verdroging van de bovenste vezels in de Lijkwade (10 tot 15 micron, wat een stuk dunner is dan een mensenhaar) en dan nog alleen op de plaatsen waar het lichaam aan de voorzijde en rugzijde contact had met de Lijkwade 
• Waar het linnen doek geen contact had met het lichaam, zijn er geen vezels verdroogd 
• De bloedvlekken in de Lijkwade van Turijn blijken na diverse testen te bestaan uit menselijk bloed 
• Testen wezen uit dat bloed na uiterlijk anderhalf uur een korst vormt waarna het niet meer uitloopt 
• Tijdens een kruisiging worden er pezen beschadigd wanneer de spijkers door de polsen geslagen worden. Hierdoor trekken de duimen onder de handpalm 
• Buiten het gebied van de lichaamsafdruk zijn er plantafdrukken gevonden op de Lijkwade van Turijn. 70% van die planten komt exclusief voor in een gebied van 10 bij 10 kilometer tussen Jeruzalem en Jericho 
• Op de Lijkwade werd stuifmeel gevonden dat vooral te herleiden was naar het oude Palestina en de directe omgeving van Jeruzalem. Het restant kwam uit de zelfde landen waar een Bijbelse Lijkwade is geweest, toen het op weg was naar Europa 
• De Joodse Wet en Traditie bepalen dat wanneer iemand een gewelddadige dood is gestorven, het lichaam niet mag worden gewassen voorafgaand aan de begrafenis, omdat het lichaam zijn laatste levensbloed mee moet nemen. Dit verklaart de aanwezigheid van de grote en kleinere bloedvlekken in de Lijkwade van Turijn indien de gekruisigde man een Joodse man was 
• Voor de koolstofdatering van 1988 werden de protocollen voor Carbon-14 testen niet gevolgd en er waren stukjes stof van gemengde samenstelling getest. Dat gaf een foute uitkomst 
• Volgens dokter Lavoie zijn de licht- en schaduweffecten in de afdruk op de Lijkwade alleen te verklaren indien de afdruk niet ontstond in liggende positie maar louter en alleen in een staande positie. Het haar van de gekruisigde man dat langs het gezicht hangt in plaats van plat naar achteren ligt, ondersteunde zijn conclusie. Lavoie wijst er op dat de voeten (volgens hem) daarbij niet de vloer raakten 
• De vier goedgekeurde Evangeliën in het Nieuwe Testament vermelden geen lichaamsafdruk in de Lijkwade uit het lege graf op Paasochtend 
• Critici van een fotonegatieve lichaamsafdruk wijzen op het fotocontrast zoals wij dat tegenwoordig kennen tussen een negatiefje en een foto-afdruk, en trekken die conclusie 1 op 1 door naar de fotonegatieve lichaamsafdruk in de Lijkwade van Turijn. Op de honende conclusie van die critici dat er geen 30-jarige in het Midden Oosten van rond het jaar nul hoogblond of wit haar had, wijst de auteur naar het Bijbelboek Openbaringen, naar een visioen van Apostel Johannes 

Nu u bent ‘bijgepraat’ over waar we in deel 1 waren gebleven, ga ik u enkele commentaren aanreiken over het boek De Lijkwade van Turijn ontsluierd van auteur Gilbert R. Lavoie M.D. Overigens stopt dit boek na de foutieve Carbon-14 test uit het jaar 1988. In een vierde essay vertel ik u over veel modernere testen waar wel de protocollen werden gevolgd. De uitkomst: De Lijkwade komt uit de tijd van Jezus (!) en is tussen de Damascuspoort van Jeruzalem en Golgotha geweest. 

Commentaar

I 
Wat de auteur Gilbert R. Lavoie M.D. en chirurg Pierre Barbet vertellen over de bloedvlekken van de nog vochtige wonden, en de daarop volgende conclusie van Gilbert Lavoie dat de wonden na één tot anderhalf uur niet vochtig genoeg meer zijn om hun bloed over te dragen, bracht me tot een moment van twijfel. Want de wonden van de zweepslagen waren minstens 7 tot 8 hele uren eerder ontstaan als het om het lichaam van Jezus van Nazareth ging. Toch waren deze kleine wonden van de man in de Lijkwade zowel aan de voorkant van het lichaam als ook aan de achterkant van het lichaam nog steeds vochtig. Van meer dan 100 zweepwonden zijn er bloedvlekken gevonden op de Lijkwade van Turijn. 

Dat de grote wonden van de kruisiging zelf + van de speerwond nog vochtig bloed afgaven na de kruis-afname en bij de tijdelijke begrafenis, dat is volkomen logisch omdat Jezus haastig met een lijkwade in een tijdelijk graf werd gelegd  -als het hier om de Lijkwade van Turijn gaat -. Alles moest zijn afgerond voordat het eerste uur van de Sabbat begon. Maar de kleine wonden van de zweep zijn een ander verhaal indien het echt gaat om Jezus van Nazareth. Hij werd in de vroege ochtenduren gemarteld met de Romeinse zweep. Daarna volgde eerst nog het bespotten met een doornenkroon en het omhangen van een mantel. Na dit publieke schouwspel volgde de tocht naar de berg Golgotha, + de kruisiging + 6 uren dat Jezus aan het kruis heeft gehangen tot Hij het bewustzijn verloor. Daarna verliep er nog enige tijd om toestemming te krijgen om Zijn lichaam van het kruis af te mogen halen voor een begrafenis.  

Zweepwonden
Dat betekent een tijdverloop van pakweg 7 tot 8, mogelijk zelfs 9, uren tussen de zweepwonden en de kruisafname. Ik kan en wil niet uitsluiten dat een aantal van die zweepwonden aan de achterzijde van Zijn lichaam telkens weer open schuurden tegen het houten kruis. Maar dat geldt niet voor de zweepwonden aan de voorzijde van Zijn lichaam. Het klopt ook niet met een verondersteld dood lichaam aan het kruis waarvan het bloed afkoelt en stolt. Het bloed op en rond de wonden was nog steeds vochtig in het graf. Omdat er eerst iemand naar de Romeinse gouverneur moest gaan om toestemming te vragen om het lichaam van het kruis af te halen – indien het om Jezus van Nazareth ging – zat er zeker een uur tussen de mogelijke kruisdood en het moment dat het lichaam in het graf werd gelegd. En nog steeds was het bloed op de wonden vochtig. Ook de wonden van de vroege ochtend. 

En dat deed me denken aan een Bijbeltekst over de speerwond. (Johannes 19:34, 19:37) Op het moment dat de Romeinse soldaat Jezus in Zijn zijde stak met een speer, kwam er bloed en water uit Zijn lichaam. Toen ik aan die Bijbeltekst dacht, en het combineerde met het nog vochtige bloed van de zweepwonden, drong zich een nadrukkelijke conclusie op; Een dood lichaam bloedt niet. Een lichaam blijft bloeden omdat het hart nog werkt. De persoon kan zijn flauwgevallen van de pijn, of in een coma geraakt zijn of zelfs schijndood zijn, maar het hart werkt dan nog waardoor het lichaam nog bloedt. 

Ook in onze tijd vinden we het niet vreemd indien iemand terug tot leven komt uit een coma en zelfs uit een schijndood. Noem de schijndood een tijdelijke dood en het doet niets af aan de Christelijke Doctrine: Jezus is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle en is opgestaan uit de dood. 

Puur technisch gezien was Jezus echter niet dood, of niet meer dood, indien de lichaamsafdruk in de Lijkwade van Turijn echt van Hem is. Hij was misschien in een coma of zelfs schijndood, maar Zijn hart werkte naar mijn mening nog zolang Zijn lichaam bloedde. De auteur geeft in het boek zelfs nadrukkelijk aan dat er in de Lijkwade van Turijn duidelijk zichtbaar wondvocht van bloed en vocht nà de begrafenis nog via de rechterzijde (de speerwond) naar de rug van de gekruisigde liep. Het geeft “stof tot nadenken”. Was de gekruisigde man in de Lijkwade van Turijn overleden? Kon Jezus van Nazareth of iemand anders, liggend in het tijdelijke graf, overleden zijn terwijl het lichaam nog bloedde? Gaat het bij de Lijkwade over Jezus? 

II
Of vond het wonder niet plaats in het graf maar al aan het kruis? Heeft de Romeinse soldaat met opzet – omgekocht of uit mededogen – slechts de speerpunt tot aan de long geduwd? Hier geef ik u opnieuw “stof tot nadenken”; In de profetieën werd aangekondigd dat er van de verwachte Messias geen bot zou worden gebroken. En op de afdruk in de linnen Lijkwade zijn eveneens géén gebroken ribben te zien rond de speerwond. De speerpunt moet derhalve in de breedte (ondiep) in het lichaam zijn gestoken. Plat en tussen de ribben. Niet gekanteld dwars op de ribben. Kwam het bloed en het water uit de speerwond vanuit de long? In conservatieve kringen wordt als verdediging voor het bloed uit de speerwond aangevoerd dat dit bloed post mortem uit het pericardium kwam: Het hartzakje. Wie hier even over nadenkt, komt al snel tot de conclusie dat dit argument niet klopt. Indien de speerpunt  – plat, in de breedte – verder het lichaam in geduwd was naar het pericardium, had de speer de hoofdader, de kransslagader en het hart compleet doorgesneden. Bij iedere normale anatomie zou er daarna geen wederopstanding meer zijn geweest. Onherstelbare, niet repareerbare fatale schade. Leeggebloed binnen seconden. Bovendien, indien de speer dieper in het lichaam was gestoken, zou de stok van de speer de ribben hebben gebroken. De profetieën en de Lijkwade vertellen ons echter allebei dat er geen bot is gebroken. Het lijkt er op dat alleen de speerpunt de long heeft geraakt zonder fatale schade aan te richten. 

Een extra argument voor de stelling dat (alleen) de long doorstoken werd, is het bloed, (dat nog vochtig was en zich in de Lijkwade van Turijn vastzette) dat zichtbaar uit de neus en uit de mond van de gekruisigde man komt. Dat gebeurde in het graf. Op dat moment gaf de gekruisigde man nog steeds bloed op. Het wijst overduidelijk op twee belangrijke dingen : 

1.  De speer heeft de long doorboord (want longbloeding doet bloed ophoesten) 
2.  De gekruisigde man leefde (nog of weer) toen hij in het graf werd gelegd  

Indien de gekruisigde man in de Lijkwade in de ochtenduren tijdens de marteling een gebroken neus opliep, of tijdens een val onderweg naar Golgotha, dan is het logisch dat er in het eerste uur een bloeding is, maar niet meer 7 uren na de gebeurtenis. 

Doorstoken long
Dat brengt ons terug naar het argument van de doorstoken long als reden voor het bloed uit de neus en uit de mond. Als de gekruisigde man in de Lijkwade van Turijn nog bloedde tijdens de begrafenis en er Hem geen fataal letsel was toegebracht, dan heeft die gekruisigde man mogelijk nog geleefd – of weer geleefd – in de uren na de kruisafname. De eerste aanduidingen daarvoor waren de kleine wonden die 7 tot 8 uren na het toebrengen, + na de kruisafname en na de begrafenis, nog steeds bloedden of opnieuw gingen bloeden. Dat kan naar mijn mening alleen indien het hart nog, of weer, werkte. De volgende aanwijzing is het bloed opgeven via de mond en de neus, in het graf. De gekruisigde man, wie hij ook was, moet op dat moment geleefd hebben. En dat is afwijkend van de profetie over een verrijzenis na 3 dagen en 3 nachten, tenzij de gekruisigde man na het opgeven van bloed alsnog in een coma wegzakte en pas na 3 dagen terug bij bewustzijn kwam. De drie dagen en drie nachten uit de profetie kloppen overigens ook niet met het tijdsverloop tussen de vrijdagavond (na de kruisiging) en de zondagochtend (toen het Bijbelse graf leeg werd aangetroffen). Dit heeft een reden, maar dat heeft niets met de Lijkwade te maken. Ik laat het daarom in dit essay onbesproken.  

III
De auteur noemt terloops het 1978 onderzoek naar de Lijkwade van Turijn. Dit onderzoek werd gedaan door het STURP (Shroud of TUrin Research Project) team. Deze onderzoeksgroep bestond uit de destijds beste wetenschappers en analisten. Velen van hen waren niet Christelijk. Onder hen waren Joodse mensen en zelfs een agnost. Dit is belangrijk om te weten omdat deze mensen geen enkel belang hadden bij welke gedachtesprong dan ook tussen de Lijkwade van Turijn en het Lijdensverhaal van Jezus van Nazareth. (integendeel zelfs) 
De wetenschappers van dit STURP team kwamen onder andere tot de conclusies dat de bloedvlekken in de Lijkwade van menselijk bloed zijn: “de bloedvlekken zijn van hemoglobine plus testen positief voor serum albumine”. A Summary of STURP’s Conclusions (shroud.com) , en dat de lichaamsafdruk in de Lijkwade niet het werk van een kunstenaar is. Er is door hen geen enkel  spoor gevonden van verf, kleurpoeder, wax of enig ander middel in de lichaamsafdruk of daaromheen. De enige aanwezige vezelverkleuring is de bovenste vezel die dunner is dan een mensenhaar. En die verkleuring kwam door een plotse verdroging. Dehydratatie van alleen de toplaag. 

IV
Mijn volgende toelichting en commentaar betreft de zoektocht van de auteur naar de lichtval en de schaduwen, die hij slechts kon evenaren door iemand rechtopstaand te fotograferen met (fotografisch) licht van bovenaf. Hierop baseerde de schrijver zijn conclusie dat het lichaam van de gekruisigde man in de Lijkwade van Turijn rechtop moet hebben gestaan of zelfs rechtop moet hebben gezweefd (omdat er geen afdruk van de voetzolen aanwezig is, kunnen de voeten de Lijkwade niet hebben geraakt en moet het lichaam hebben gezweefd). 

Dat is een stevige conclusie gebaseerd op het foto- en lichtvergelijk. En hierop wordt het narratief doorgetrokken dat er een profetie is vervuld. Hier is mijn commentaar: Auteur Gilbert Lavoie heeft iemand rechtopstaand gefotografeerd zonder een laken of een lijkwade om hem heen te hangen. De belichtings-effecten zonder het laken probeert hij toe te dichten aan een gekruisigd lichaam <binnenin een laken of lijkwade>, namelijk de Lijkwade van Turijn. U kunt zich vast indenken dat wanneer er een doek over iemand heen hangt, dat dit doek dan schaduwen legt over de plekken waar er bij iemand die zonder laken gefotografeerd wordt, juist geen schaduwen ontstaan. Dat is in tegenspraak met zijn bevindingen. 

Indien de Lijkwade om de gekruisigde man heen was gedrapeerd  – in afwachting van een balseming na afloop van de Sabbat –  en nog niet om het lichaam heen was gewikkeld, dan kon de lichtval langs de open zijkanten komen. Het fotovergelijk van Gilbert Lavoie geeft hier geen aandacht aan. Dit vind ik de zwakke plek in het boek van Gilbert R. Lavoie M.D. Ik durf op basis van de lichtval niet dezelfde conclusie te trekken die de auteur aan zijn lezers voorlegt. 

Gedrapeerd
Er zijn enkele belangrijke redenen om aan te nemen dat de Lijkwade niet om de gekruisigde man heen was gewikkeld, maar losjes over hem was gedrapeerd; 

• het lichaam was nog niet gebalsemd > > er is geen balsemvloeistof aangetroffen 
• dat is veroorzaakt door de (te) korte tijd voordat de Sabbat zou beginnen 
• indien het lichaam in de Lijkwade gewikkeld was, zou de lichaamsafbeelding in losse mootjes tevoorschijn komen 
• in werkelijkheid werd de lichaamsafbeelding aangetroffen in de volle lengte, van de voorkant en van de achterkant, echter niet de zijkanten van het lichaam 
• dit betekent dat de Lijkwade, als een soort baan van behang, (tijdelijk) losjes in de volle lengte onder en over het lichaam gedrapeerd was (in afwachting van een balseming), met een open zijkant links en rechts van het lichaam 
• dit verklaart tevens waarom er geen lichaamsafdruk is gevonden van de zijkanten van het gekruisigde lichaam in de Lijkwade van Turijn 
• de losse drapering wordt in diverse academische verhandelingen bepleit 

Het STURP team heeft ook geen voetafdrukken in de Lijkwade gevonden. Arts-Dr.  Leoncio A. Garza-Valdes meldt echter dat er wél een volledige voetafdruk in de Lijkwade van Turijn te zien is. Garza-Valdes heeft echter geen wetenschappelijk stuk ingediend. STURP en vele andere wetenschappers deden dit wel. (Garza-Valdes was géén lid van het STURP team) 

Met twee onbesliste stellingen, te weten de lichtinval en de voetafdruk, hebben we een ander argument nodig die de verticale positie van het lichaam aannemelijk maakt: 

Kruisafname
Een volgende argument voor een rechtopstaande positie die de auteur gebruikt, is het haar van de gekruisigde man in de Lijkwade van Turijn. Bij een liggend lichaam zou het haar niet langs het gezicht hangen. Het haar zou – en dit argument klinkt heel logisch – gewoon plat liggen, naar achteren vallend op het oppervlak waarop het lichaam ligt. Alleen bij een rechtopstaand persoon zou het haar langs het gezicht hangen. En dat is inderdaad wat we in de Lijkwade van Turijn zien.(!) De man in de Lijkwade staat (indien de voetafdruk klopt), of hangt, of zweeft, rechtop.  

Kan de lichaamsafdruk zijn ontstaan bij de kruisafname? Op de plaatsen waar het bloed vochtig was en in de Lijkwade trok, was het linnen op dat moment te nat voor de dehydratatie die zich wel voltrok op de rest van de gehele lengte van de Lijkwade. Het één sluit het ander niet uit. Dat het lichaam hangend in een linnen doek van het kruis af werd gehaald, geeft m.i. de mogelijkheid dat de lichaamsafdruk op dat moment ontstond. Rechtop hangend in de Lijkwade. Rechtop zoals Gilbert Lavoie M.D. het voor zich zag als verklaring voor de lichtval en voor het haar dat langs het gezicht van de gekruisigde man hangt. Rechtop terwijl zijn voetzolen geen contact hebben met het doek van de Lijkwade. 

Dit is echter niet wat de auteur in gedachten had. Het is een veel aardsere verklaring dan een spectaculaire verrijzenis in het rotsgraf. Wat tegen deze aardsere verklaring spreekt, is dat er niets in de Evangeliën staat over een witte verkleuring van het haar tijdens of direct na de kruisiging. Terwijl er wel een overeenkomst is in de Evangeliën met de transfiguratie van Jezus van Nazareth in Mattheus 17:2, Lucas 9:29 en in Marcus 9:3. 

Betekent dit dat Gilbert Lavoie M.D. gelijk heeft en er in het rotsgraf iets heel bijzonders is gebeurd? Dat een gekruisigde man in een graf vanuit een liggende positie naar een verticale positie – rechtop – is gegaan en dat daarbij zijn voetzolen geen contact hadden met de Lijkwade wat betekent dat de man op dat moment zweefde? Was dat het moment van de vervulling van de profetie in het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 12, vers 32: “Wanneer ik van de aarde omhoog geheven word, zal Ik allen tot Mij trekken”? Of was de verkleuring van het haar in de fotonegatieve afbeelding te vergelijken met wat we tegenwoordig wel “overbelichting” noemen? Dan kan toch de veel aardsere verklaring de juiste zijn dat de afbeelding in de Lijkwade tot stand kwam tijdens de kruisafname. 

Auteur Gilbert R. Lavoie M.D. heeft met zijn invalshoek een spectaculaire wending gegeven aan de interpretatie van de Lijkwade van Turijn.  

V
Het raadsel van de afbeelding zelf is daarmee niet opgelost. We weten nog steeds niet hoe er zich een fotonegatieve driedimensionale afbeelding kon vormen in de Lijkwade van Turijn. Een afbeelding die we pas ontdekten heel laat in de 19^e eeuw. En dat brengt me tot een antwoord op de veronderstelling van de auteur dat de Apostelen, en tenminste Petrus en Johannes, de afbeelding van het lichaam hebben gezien op de Lijkwade. De auteur steunt hier op een statement van Wilson, dat de Mandylion van Edessa hetzelfde doek kan zijn als de Lijkwade van Turijn. Ik ben het daar niet mee eens. De fotonegatieve afbeelding van een gekruisigd lichaam werd pas na 19 eeuwen zichtbaar (in het jaar 1898) dankzij de ontwikkeling van de fotografie. Meer over de Mandylion van Edessa en over het doek van Veronica volgt in het vierde essay. 

In deel 3 wordt de foute Carbon-14 test uit 1988 verder uitgediept, plus de zoektocht van wetenschappers naar wat er destijds dan wel getest is. 

—

Deze commentaren zijn samen met de recensie over het boek reeds eerder in de Engelse taal verschenen op Academia.edu