Dit boek is een en al genieten van prachtige zinnen
[Recensie] Vorig jaar tijdens mijn vakantie heb ik genoten van Het zoutpad, het debuut van Raynor Winn. In Het zoutpad raakt het echtpaar Ray en Moth al hun bezittingen kwijt, ze worden dakloos en tot overmaat van ramp is Moth ook nog eens ongeneeslijk ziek. In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, ondernemen Ray en Moth een iconische wandeling langs de kust van Engeland, ze volgen het South West Coast Path. Tijdens die tocht worden ze weer één met de natuur en wordt, wonder boven wonder, de gezondheid van Moth wat beter. Moth gaat weer studeren in de hoop straks als leraar de kost te kunnen verdienen en samen met Ray neemt hij zijn intrek in een oude kerk in Polruan, een klein dorpje. Mijn verwachtingen waren hooggespannen toen ik aan het net verschenen vervolg mocht beginnen, De wilde stilte. In dit boek neemt Ray je wederom mee in haar gedachten, dromen en angsten. Het boek bestaat uit vier delen, samen geven ze het verhaal van Raynor Winn prachtig weer.
Deel 1 Altijd het land
De moeder van Ray ligt op sterven. Ray reist af naar haar geboortegrond om haar moeder bij te staan, ze wil niet dat Moth meekomt, dat confronteert haar te veel met het feit dat ze ook eens afscheid van hem zal moeten nemen. Tijdens de wake bij haar moeder kijkt ze terug op haar jeugd. Een teruggetrokken jeugd op de boerderij. Ray was een meisje dat de kat uit de boom keek, geen vriendinnetjes had, maar zichzelf prima vermaakte in de natuur. Haar liefde en eerbied voor het land en al wat daarop leeft, dateert uit die tijd.
‘Ik had altijd geweten wat die stem in mijn hoofd zei. Het was het land, de aarde, de diep gonzende achtergrond van mijn bestaan. Ik rende erheen wanneer alles om me heen instortte. Ik kon niet zonde de veiligheid van een te zijn met het land; dat gevoel van totaal thuishoren was voor het diepst van mijn wezen even onmisbaar als de lucht die ik inademde. Zonder dat zou ik nooit heel zijn. Het was altijd het land’.
Als ze Moth ontmoet, maakt ze kennis met een symbiotische liefde, haar ouders zien hem niet zitten, maar zij des te meer. Samen met Moth onderneemt ze prachtige wandelingen door heel Engeland. Samen met hun twee kinderen vinden ze uiteindelijk hun stekje in Wales waar ze meer dan twintig jaar zouden wonen.
Deel 2 Duwt tegen de zee
Na het overlijden van haar moeder keert Ray terug naar Polruan waar ze een teruggetrokken leven leidt. Ze is haar vertrouwen in de mensheid kwijt, maakt geen contact met buren, verstopt zich. Moth gaat intussen trouw naar de universiteit, maar hij gaat wel weer achteruit in zijn gezondheid. In eerste instantie ziet Ray dat niet, ze zit zo opgesloten in haar cocon dat er geen ruimte is voor iets anders. Als ze uit haar lethargie ontwaakt, realiseert ze zich dat ze Moth uiteindelijk zal moeten laten gaan, maar dat zijn verhaal in de herinnering aan het South West Coast Path door blijft leven. Ze gaat met behulp van de aantekeningen van Moth hun verhaal vastleggen. In eerste instantie voor hem, maar aangemoedigd door hun kinderen, stuurt ze het ook op naar een uitgeverij. Het schrijven gaat haar goed af en is een natuurlijke therapie voor haar. Uiteindelijk wordt het manuscript uitgegeven als Het zoutpad.
Deel 3 Voorbij de wilgen
Langzaam is Ray uit haar schulp gekropen, stukje bij beetje wordt het vertrouwen in andere mensen hersteld en leert ze een aantal mensen uit Polruan kennen. Mensen die in het leven ook menig deukje hebben opgelopen. Ook ontmoeten ze Simon en later ook zijn vrouw Rachel. Simon heeft Het zoutpad gelezen en is daar zo van onder de indruk dat hij besluit om Ray en Moth zijn oude, verwaarloosde boerderij te verhuren. Hij denkt dat zij de boerderij weer in zijn oude staat, een met de natuur, kunnen brengen. Ray en Moth gaan die uitdaging aan. Ze verhuizen naar de boerderij en verzetten daar bergen werk. De natuur herstelt zich langzaam van de onnatuurlijke invloed die de vorige bewoners hebben meegebracht. Ook Ray en Moth fleuren op. Met Moth lijkt het beter te gaan en hij krijgt weer zin in een lange wandeling met Ray, een wandeling die ze met hun vrienden Dave en Julie willen gaan maken.
Deel 4 Naar een begin aan het eind
Moth heeft voor een wandeling op IJsland gekozen, ze gaan een trektocht maken door de bergen van IJsland. IJsland kent slechts twee seizoenen, zomer en winter. De vier vrienden gaan op het einde van de zomer, net voordat de winter begint. Ze realiseren zich niet waar ze aan zijn begonnen, maar ploeteren desondanks door, vastbesloten om het einde van de tocht te halen.
‘Hier stond ik op een plek waar het land herboren werd, waar het zich ontdeed van zijn oppervlakte om nieuwe aarde bloot te leggen. Een plek waar bergen eindigden en begonnen. Ontdaan van alles betekenden bij toeval voorbijkomende microben in deze rauwe omwenteling het begin van nieuw leven en daarmee van nieuwe hoop’.
Wat kan Raynor Winn mooi schrijven! Dit boek is een en al genieten van prachtige zinnen. Zinnen over de natuur, zinnen met een boodschap. Zinnen ook van de onverwoestbare liefde voor Moth, de kern van haar bestaan. De angst om Moth te verliezen die wordt omgezet in beschrijvingen van prachtige wandelingen waarin Moth altijd zal voortleven. Een boek dat ik, juist vanwege dat prachtige taalgebruik, zeker nog ga herlezen. Vijf sterren dus, die zijn dik verdiend.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
