Aangrijpende verfijnde magisch-realistische stijl
[Recensie] Een puzzelroman, waarbij elk stukje van de puzzel een ander hoekje van eenzelfde thema is: migratie en hoe moeders en vaders voor hun kinderen het beste willen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog moet de vijfjarige Samuel Adler na de kristalnacht in Wenen via Nederland naar Engeland vluchten. Moederziel alleen met enkel een viool. Via omwegen belandt Samuel in een adoptiegezin, hij groeit er erg op zichzelf op maar weet zijn plaats te vinden in een professioneel orkest. Zijn liefde voor de jazzmuziek leidt hem naar Amerika waar hij de liefde van zijn leven vindt bij Nadine.
Vluchtelingen
De wind kent mijn naam waait dan over verschillende verhaallijnen die zullen samenvallen met de oude Samuel in 2020. Het verhaal van Selena Duràn bijvoorbeeld, een latino die zich ontfermt over jonge vluchtelingen in Amerika en een thuis zoekt voor Anita Diaz, een jong blind meisje. Selena gaat met haar vriend Frank Angileri, een jonge advocaat, in El Salvador op zoek naar de ouders van Anita en ze vinden er Tita Edu, een wijze oude grootmoeder… Of het verhaal van Edgard Cordero, gevlucht uit El Mozoto, die na een leven illegale zware arbeid nooit zijn kleindochter Leticia zou zien, maar wel wist te bekomen dat het meisje als dienstmeid bij de oude Samuel terecht zou komen,..
Alle personages maken een gemeenschappelijk drama mee, gedwongen emigratie, ballingschap en een levenslange zoektocht naar identiteit. Allen hebben eenzelfde doel: “Laat het onze kinderen goed gaan.” De ondertonen in deze roman zijn de troostende liefde en een sterke gedrevenheid naar rechtvaardigheid die boven alle miserie hun weg vinden.
Fantasie en werkelijkheid
De wind kent mijn naam, – de titel alleen al -, schreef Isabel Allende weer geheel in haar zo gekende poëtische en aangrijpende verfijnde magisch-realistische stijl, waarbij fantasie en werkelijkheid in elkaar overlopen. En net zoals in haar meest gelauwerde boeken ook nu met een verhaal tegen de achtergrond van de Zuid-Amerikaanse politiek, met veel aandacht voor de rol van de vrouw in de Latijnse samenleving.
Isabel Allende weet waarover ze schrijft. Haar vader, diplomaat Tomás Allende was de broer de vermoorde president Salvador Allende in Chili. Het gezin vluchtte voor de dictatuur van generaal Pinochet naar Venezuela. Ze woonde in Bolivia, Libanon, België, Zwitserland, terug naar Chili en nu in de verenigde Staten. Van 59 tot 66 werkte ze in Santiago voor de FAO, de wereldvoedselorganisatie van de VN. In 1963 werd haar dochter Paula geboren. Het kindje overleed aan een aangeboren bloedziekte en met Paula vertelde ze in een aantal zeer hartroerende brieven haar levensgeschiedenis aan haar stervende dochter. Allende werd met haar kinderverhalen, toneelstukken en historische romans de meest gelezen Spaanstalige auteur ooit. Topromans waren bijvoorbeeld De amor y de sombra, Eva Luna, El plan infinito en La casa de los espiritus, uit 1982 over het afscheid van haar grootvader en verfilmd door Bille August. Haar levenswerk werd door Barak Obama bekroond met een Presidential Meedal of Freedom.
Isabel Allende, geboren in Lima, Peru 1942. Vandaag 81. Alleen al bij de Wereldbibliotheek in Amsterdam werden meer dan 25 romans van haar hand naar het Nederlands vertaald. Voor de prima vertaling van deze El viento conoce mi nombre tekende Marjan Meijer, Nederlandse journaliste, taaldocent en vertaler.
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
