Een aardige feelgood voor je #staycation
[Recensie] Dit jaar zit een feitelijke vakantie in Frankrijk er niet in voor mij, dus pakte ik mijn virtuele koffer in en stapte in de trein richting het land van de Eiffeltoren, pain du chocolats en café du lait.
Sue Moorcroft is in Nederland bekend van Die vakantie in Italië. In Die vakantie in Frankrijk wordt Leah Beaumont door haar zus emotioneel gechanteerd om mee te gaan op de gezinsvakantie. Haar oudere, verstandige zuster Michele heeft iedereen verbaasd doen staan door haar echtgenoot Alister van circa twee decennia het huis uit te schoppen en om een scheiding te vragen. De vijftienjarige Jordan en zijn dertienjarige zusje Natasha zijn kapot van de op handen zijnde scheiding van hun ouders en om haar nichtje en neefje zoveel mogelijk te beschermen, gaat Leah mee. Ze hoopt ook de kinderen bezig te kunnen houden waardoor Michele en Alister elkaar weer kunnen vinden.
Leah heeft bewust de keuze gemaakt om van het leven te genieten als vrijgezelle vrouw zonder kinderen. Dit in tegenstelling tot Michele die als kind al een gezin wilde hebben. Dat gezin heeft de schooljuffrouw met het schoolhoofd van de plaatselijke school. Blijkbaar verwijt Michele Leah haar keuzes; in het verhaal gooit ze Leah enkele malen haar onverantwoordelijke gedrag en keuzes voor de voeten. Toch kriebelde het ergens bij Michele en is ze na een hartstochtelijke verhouding met de jongere sportcoach zwanger. Ze wil de kinderen een laatste onbezorgde vakantie geven en Leah geeft toe en gaat mee.
De sportieve Leah rijdt in haar Porsche naar de Provence, Michele heeft haar gezin in de roze! gezinsauto gepropt. Duidelijker kan Moorcroft niet maken hoe de zussen verschillen. In Frankrijk komen ze in het vakantiehuis naast de gescheiden helikopterpiloot Ronan en zijn dertienjarige zoon Curtis terecht. Curtis is dertien, maar lijkt wel dertig door zijn lengte, gothic-voorkomen en piercings. Welke moeder geeft haar zoon op die leeftijd toestemming voor piercings?! Ronan is daar niet blij mee, maar verder hebben vader en zoon een goede band met elkaar.
Vanaf het eerste moment trekken de kinderen met elkaar op. Jordan en Natasha kijken op naar de wereldwijze Curtis die hen profijt laat nemen van zijn ervaringen als kind van gescheiden ouders. De kinderen, of eigenlijk tieners, worden leuk en driedimensionaal door Moorcroft beschreven. Ik mocht de kinderen heel erg en de lieve naïeve Natasha was heerlijk praatziek en deed me aan mezelf denken.
Leah en Ronan voelen zich meteen sterk aangetrokken tot elkaar. Een vakantieliefde bloeit op. Maar waar ik hoopte op een rustig voortkabbelend liefdesverhaal is Die vakantie in Frankrijk een wild water rafting verhaal. Er gebeuren té veel dingen in té weinig tijd. Je bent nauwelijks bekomen van de ene gebeurtenis en je wordt alweer in de volgende gedumpt. De frequentie en heftigheid van de gebeurtenissen waren mij teveel waardoor ik niet genoot van een rustige vakantie. Ook was de waarschijnlijkheid van álle verhalen niet meer geloofwaardig.
Michele en Alister blijven eendimensionale karakters die nauwelijks groei mee maken in het verhaal. Leah was een coole tante en ook Ronan was sexy. Maar de echte sterren van het verhaal waren toch de verrukkelijke kinderen die me vaak deden schateren van het lachen. Ik heb wel genoten van het boek, maar als het aantal avonturen en gebeurtenissen waren gehalveerd en dieper uitgewerkt, was Die vakantie in Frankrijk me beter bevallen en had het meer sterren gekregen dan de drie die ik nu uitdeel. Al met al een aardige feelgood voor je #staycation.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
