Eigen gedichten, toch anders
[Recensie] Tijdens het schrijven van Het lied van ooievaar en dromedaris ging Anjet Daanje op zoek naar Nederlandse vertalingen van de gedichten van Emily Brontë. De roman is immers gebaseerd op het leven van de zussen Brontë, die zowel romans als poëzie schreven. Veel gedichten zijn echter nog nooit in het Nederlands vertaald en daarom besloot Daanje om het maar zelf te proberen, met prachtige resultaten. Dijende gronden bevat deze vertalingen plus een aantal bijpassende gedichten door Anjet zelf.
Ik lees Dijende gronden tegelijk met de roman. Als in Het lied… uit een gedicht wordt geciteerd, kijk ik of de volledige versie in de gedichtenbundel te vinden is. Dat lukt soms wel en soms niet. Dus ik lees gewoonweg af en toe een paar gedichten, terwijl ik ook in de roman bezig ben. De sfeer van het dikke boek wordt verdiept door de poëzie, waarin dood en natuur een grote rol spelen.
Links staat het Engels van Emily Brontë en rechts de vertaling van Anjet Daanje. Zoals zij in het voorwoord al aangeeft, heeft ze vaak meer Nederlandse woorden nodig dan er in het Engels staan. Wel heeft ze goed opgelet dat het qua ritme klopt en dat het rijmt. Ik vind het niet gemakkelijk om te lezen, maar wel mooi.
De eigen gedichten van Daanje passen qua stijl bij die van Emily en toch zijn ze anders. Ze eindigt met een paar wat langere gedichten over Charlotte en Emily. Het is echt een aanrader om deze gedichtenbundel te lezen samen met de roman.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
